طراحي مدلي براي مقايسه تطبيقي سياست‌هاي فرهنگي ايران و استراليا

Development of a Model for Comparative Study of Cultural Policies of Iran and Australia

سياست فرهنگي مقوله‌اي است داراي اهميت راهبردي و شامل اصول مكتوب و غيرمكتوبي است كه براي دستيابي به اهداف توسعه پايدار فرهنگي تدوين مي‌شود. اين پژوهش، با هدف مقايسه تطبيقي سياست‌هاي فرهنگي ايران و استراليا انجام شده است. روش پژوهش توصيفي و مقايسه‌اي ـ تحليلي مي‌باشد كه در مرحله اول 6 مؤلفه و 24 شاخص سياست فرهنگي از ادبيات و مباني نظري استخراج و پس از مصاحبه با 5 نفر از اعضاي «پانل دلفي» خبرگان فرهنگي ايراني، روايي و پايايي مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي فرهنگي تأييد و سپس مدل مفهومي براساس الگوي فرايندي كرافت و فورلانگ طراحي شده و اعتبارسنجي آن از روش لاوشه مورد تأييد قرار گرفته است. در مرحله دوم تشابه و تفاوت سياست‌هاي فرهنگي ايران و استراليا با تعيين درجه عضويت نهايي هر يك از مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي سياست فرهنگي در مجموعه‌هاي فازي، با نظرسنجي از 5 خبره فرهنگي كشور ايران و 5 خبره فرهنگي كشور استراليا با استفاده از نرم‌افزار متلب انجام شده است. آزمون يافته‌ها نشان مي‌دهد كه بين شاخص‌هاي «اولويت‌گذاري مسائل فرهنگي»، «پذيرش سياست فرهنگي» و «قانوني نمودن سياست فرهنگي در مجلس و يا نهاد سياست‌گذاري فرهنگي» تشابه ولي در ساير مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي سياست فرهنگي بين دو كشور تفاوت وجود دارد. مي‌توان نتيجه گرفت با توجه به بالاتر بودن درجات عضويت نهايي كشور استراليا، ميزان اهميت دادن نسبي اين كشور به فرايند‌هاي دستورگذاري، شكل‌گيري، تصويب، اجرا، ارزيابي و بازخورد سياست فرهنگي از ايران بيشتر و ديدگاه حاكم بر سياست‌هاي فرهنگي در استراليا ديدگاهي گروهي و در ايران ديدگاهي سياسي و نهادي است.

Cultural policy is a category of strategic significance which includes written and unwritten principles that are defined for attaining the goals of sustainable development. Descriptive and comparative-analytical methods were used through which in the first stage six factors and 24 indexes of cultural policy were extracted from the literature and theoretical principles and then through interview with five members of the Delphi panel of Iranian cultural elites the validity and reliability of the cultural factors and indices were confirmed and then the conceptual model was developed on the basis of Kraft and Furlong theoretical model and its validity was tested by Lavsheh method.
In the second stage, the similarities and differences between Iranian and Australian cultural policies were garnered by determining the degree of the final membership of each of the cultural policy factors and indices in the Fuzzy sets by acquiring the viewpoints of five cultural elites from Iran and five from Australia with the help of MATLAB software.
The test of the findings indicate that there are similarities between the cultural policies of the two countries regarding the following indexes: Prioritization of cultural problems, adoption of cultural policy, and legislation of cultural policy in the Parliament or cultural policymaking institutions; but there are differences regarding other indexes and factors. It may be concluded that given the higher degree of final membership of Australia, the degree of relative significance given by Australia to the processes of instructing, formation, approval, execution, evaluation and feedback of cultural policy is higher than those of Iran and the dominant approach to cultural policies in Australia is a group approach while that of Iran is a political and institutional one.