بررسي مقايسه اي وضعيت آموزش باليني از ديدگاه مربيان و دانشجويان پرستاري و مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان

مقدمه: ارتقاي كيفيت آموزش باليني، مستلزم بررسي مستمر وضعيت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف از طريق كسب نظرات مربيان و دانشجويان است. اين مطالعه با هدف مقايسه ديدگاه مربيان و دانشجويان پرستاري و مامايي در زمينه وضعيت آموزش باليني انجام گرفت. روش كار : پژوهش حاضر از نوع توصيفي و مقطعي در سال 1395 بود. 33 مربي باليني و 361 دانشجوي پرستاري و مامايي در دانشگاه آزاد اسلامي واحد فلاورجان به شيوه سرشماري انتخاب شدند. داده ها به وسيله پرسشنامه اي دو قسمتي شامل اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه وضعيت آموزش باليني در پنج حيطه (اهداف و برنامه هاي آموزشي، عملكرد مربي، شيوه تعامل با دانشجو در محيط بالين، محيط آموزشي، و نظارت و ارزشيابي) به شيوه خود گزارشي جمع آوري شد. داده ها با آزمونهاي t مستقل، آناليز واريانس و ضريب هم بستگي پيرسون با كاربرد نرم افزار SPSS نسخه 21 تحليل شد. يافته ها: وضعيت آموزش باليني از ديدگاه مربيان، در سطح مطلوب (7/61 ±;50/03) و از نظر دانشجويان متوسط (11/77 ±;23/63) ارزيابي شد. در تمام حيطه هاي آموزش باليني بين ديدگاه مربيان و دانشجويان اختلاف معني داري وجود داشت (0/05 P). مربيان با تحصيلات بالاتر، سطح نظارت و ارزشيابي در آموزش بالين را بطور معناداري پايين تر ارزيابي نمودند (0/05 P). نتيجه گيري: مربيان در مقايسه با دانشجويان، وضعيت آموزش بالين را مطلوبتر ارزيابي نمودند. به نظر مي رسد مربيان رويكرد مثبت تري به آموزش دارند. در مقابل، مشكلات محيط بالين براي دانشجويان ملموس تر بوده و ارزيابي ضعيف تري از آموزش باليني داشته اند. بر اساس نتايج اين مطالعه، تامين محيط آموزش باليني مناسب و بهبود شيوه تعامل با دانشجويان در محيط بالين براي ارتقاي وضعيت آموزش باليني ضروري به نظر مي رسد.