تأثير به كارگيري روش منتورشيپ بر ميزان استرس دانشجويان پرستاري

مقدمه: برنامه هاي متعددي براي كاهش استرس دانشجويان پرستاري پيشنهاد گرديده است. در اين ميان، بهره گيري از پرستاران باليني با تجربه در امر آموزش دانشجويان پرستاري به عنوان منتور، افق تازه اي را در يادگيري باليني گشوده است. با توجه به محدود بودن مطالعات انجام شده در زمينه استفاده از منورشيپ در ايران، اين مطالعه با هدف تعيين تأثير به كارگيري روش منتورشيپ بر ميزان استرس دانشجويان پرستاري صورت گرفت. روش كار: اين مطالعه يك پژوهش تجربي با طراحي دو گروهي قبل و بعد بود كه بر روي 57 دانشجوي ترم 7 و 8 كارشناسي پرستاري كه مشغول كارآموزي در بخش داخلي بيمارستان امام حسين(ع) شاهرود بودند، انجام شد. دانشجويان به روش سرشماري انتخاب و به طور تصادفي ساده در دو گروه مداخله (29 نفر) و كنترل (28 نفر) قرار گرفتند. در گروه مداخله، هر 6 تا 7 دانشجو تحت آموزش يك پرستار باليني به عنوان منتور قرار گرفت. گروه شاهد نيز طبق روش معمول تحت آموزش مربي دانشكده قرار گرفتند. در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله، ميزان استرس دانشجويان با پرسشنامه Clinical Environmental Stress سنجيده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون هاي تي مستقل و وابسته و كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها: بين گروه ها از نظر سني، سكونت و سال ورود تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد . بر اساس نتايج آزمون كوواريانس، دو گروه قبل از اجراي برنامه منتورشيپ از نظر ميانگين نمره استرس با هم اختلاف معناداري نداشتند (418/0=p). اما پس از اجراي برنامه مداخله ميانگين نمرات استرس در گروه مداخله نسبت به گروه كنترل، به مقدار قابل توجهي كاهش يافته بود كه اين اختلاف از نظر آماري نيز معنادار بود (016/0=p). نتيجه گيري: برنامه آموزشي منتورشيپ مي تواند موجب كاهش استرس دانشجويان پرستاري شود و توصيه مي شود در كارآموزي در عرصه دانشجويان پرستاري از اين برنامه آموزشي به جاي روش معمول در دانشكده هاي پرستاري استفاده شود. كه با توجه به كمبود مربيان پرستاري و كاهش شكاف تئوري وعمل مي توان آز آن استفاده كرد.