شماره ركورد :
1054969
عنوان مقاله :
مقايسه تأثير هشت هفته تمرين اينتروال شديد و تركيبي قدرتي - استقامتي بر سطوح سرمي فاكتور رشدي فيبروبلاست-21 (FGF-21) در زنان ديابتي نوع دو
پديد آورندگان :
كرمي ، مرضيه - گروه تربيت بدني , بني طالبي ، ابراهيم - گروه تربيت بدني
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
37
تا صفحه :
46
كليدواژه :
ديابت مليتوس , نوع دو , فاكتور رشدي فيبروبلاست , تمرين ورزشي
چكيده فارسي :
مقدمه: برنامه هاي مراقبت پرستاري ديابت نوع دو متنوعي همچون فعاليت بدني منظم پيشنهاد شده است. هدف از اين پژوهش تعيين تفاوت تأثير هشت هفته تمرين اينتروال شديد و تركيبي قدرتي-استقامتي بر سطوح سرمي فاكتور رشدي فيبروبلاست-21 (FGF-21) در زنان ديابتي نوع دو است.روشكار: در اين تحقيق نيمه تجربي 42 نفر از زنان ديابتي داراي اضافهوزن با دامنه سني 45-60 سال و قند خون ناشتاي بزرگ تر 126 ميلي گرم در دسي ليتر به طور داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه تناوبي شديد (14=N)، تمرين تركيبي (14=N) و كنترل (14=N) قرار گرفتند و به مدت هشت هفته تمرين كردند. گروه تناوبي شديد سه جلسه در هفته 410 تكرار آزمون وينگيت 30 ثانيه اي بر روي ارگومتر را با تلاش حداكثر انجام دادند. گروه تركيبي سه جلسه در هفته تمرين هوازي با 60 درصد حداكثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرين مقاومتي با 70 درصد يك تكرار بيشينه انجام دادند. گروه كنترل هيچ گونه فعاليت منظمي نداشتند. FGF-21 زنان 24 ساعت قبل و بعد از اتمام دوره تمريني از طريق خون گيري اندازهگيري شد. جهت تعيين تفاوتهاي درونگروهي از آزمون t وابسته و جهت تعيين تفاوتهاي ميان گروه ها از روش آماري تحليل كوواريانس استفاده گرديد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد ميزان FGF-21 سرمي نيز در هيچ يك از گروه هاي تناوبي شديد، تركيبي و كنترل تغيير معني داري نداشت، ولي در گروه كنترل نزديك به معني داري بود (087/0=P)، همچنين، پس از هشت هفته تمرين با وجود افزايش ميزان FGF21 در گروه تمرين تناوبي شديد و تركيبي بين ميانگين داده هاي پيش آزمون و پس آزمون گروه هاي تناوبي شديد (158/0 =P)، تركيبي (279/0=P) و كنترل (834/0=P) اختلاف معني داري وجود ندارد. نتايج مقايسه بين گروهي تفاوت معني داري بين گروه هاي تمريني نشان نداد (819/0=P). نتيجه گيري: با توجه به كارايي يكسان ديده شده بين دو مداخله ورزشي ميتوان نتيجه گرفت كه برنامه هاي مراقبت پرستاري براي بيماران ديابتي نوع دو ميتواند شامل اين دو شيوه ورزشي با توجه به زمان در دسترس باشد. همچنين عدم معني داري را به طوركلي، ميتوان ناشي از كوتاه بودن طول دوره، سن آزمودني ها و سطح آمادگي آن ها دانست، كه با توجه به اين موارد، نياز به انجام تحقيقات طولي در اين زمينه همچنان باقي است.
سال انتشار :
1396
عنوان نشريه :
آموزش پرستاري
عنوان نشريه :
آموزش پرستاري
لينک به اين مدرک :
بازگشت