بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله بر كاهش اضطراب دانشجويان پرستاري

مقدمه: اختلالات اضطرابي از شايع ترين اختلالات روانپزشكي در جمعيت عمومي هستند كه به گونه اي بحراني در ميان دانشجويان افزايش يافته است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش حل مسئله در كاهش اضطراب دانشجويان پرستاري بود. روش كار: پژوهش حاضر پژوهشي نيمه تجربي از نوع پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل كليه ي دانشجويان رشته پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي همدان در مقطع كارشناسي در سال تحصيلي 93-1392 بود. از اين بين، 83 نفر به صورت تصادفي انتخاب و آزمون اضطراب كتل روي آن ها اجرا گرديد. سپس 36 نفر از دانشجوياني كه در اين مقياس حداقل نمره 40 را كسب كرده بودند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش به صورت گروهي در 8 جلسه تحت آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند و گروه كنترل تحت هيچ آموزشي قرار نگرفتند. پس از اجراي آموزش براي گروه آزمايش، مجدداً دو گروه در پس آزمون ارزيابي شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون t گروه هاي مستقل استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه اضطراب در گروه مداخله كاهش معني داري داشت(001/0 p). نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي پژوهش ميتوان نتيجه گرفت كه آموزش مهارتهاي حل مسئله ميتواند به عنوان مداخله در جهت تعديل اضطراب مورد استفاده قرار گيرد.