بررسي صفات زراعي و پايداري عملكرد تعدادي از ژنوتيپ‌هاي سيب‌زميني (Solanum tuberosum L.)

در پژوهش حاضر 15 ژنوتيپ سيب زميني (11 كلون به همراه چهار رقم شاهد Caesar، Luca، Savalan و Agria) در سه ايستگاه تحقيقاتي اردبيل، همدان و كرج، طي دو سال زراعي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار مورد ارزيابي قرار گرفتند. در طول دوره رشد و بعد از برداشت تعدادي از صفات زراعي از جمله ارتفاع بوته، تعداد ساقه اصلي در بوته، وزن غده در بوته، تعداد غده در بوته، متوسط وزن غده، عملكرد غده قابل فروش و درصد ماده خشك غده اندازه گيري شدند. بر اساس نتايج حاصل از تجزيه واريانس مركب، اثر اصلي ژنوتيپ براي كليه صفات مورد مطالعه در سطح احتمال يك درصد معني‌دار به‌دست آمد. اثر متقابل سال×مكان براي كليه صفات مورد مطالعه به جز تعداد غده در بوته و اثر متقابل ژنوتيپ×سال براي كليه صفات مورد مطالعه به جز تعداد ساقه اصلي در بوته و درصد ماده خشك غده معني دار بود. اثر متقابل ژنوتيپ×مكان براي كليه صفات مورد مطالعه در سطح احتمال يك درصد معني دار به‌دست آمد. اثر متقابل ژنوتيپ×سال×مكان براي صفات تعداد غده در بوته و ارتفاع بوته در سطح احتمال يك درصد معني دار شد. كلاستربندي بر اساس كليه صفات مورد ارزيابي، 15 ژنوتيپ سيب زميني را در سه كلاستر طبقه بندي نمود. كلاستر اول شامل هيبريدهايG1  (كلون 75-16)، G5 (كلون 75-13) و  G7(كلون 75-23) بودند. درصد انحراف از ميانگين كل كلاستر مذكور براي صفات عملكرد غده قابل فروش، وزن غده در بوته، تعداد غده در بوته، ارتفاع بوته و درصد ماده خشك غده مثبت برآورد شد. بر اساس نمودار چندضلعي GGL باي پلات نشانگر الگوي كدامبرتركجا، هيبريد G5 (كلون 75-13) مناسب HN (همدان) و KJ (كرج) و ژنوتيپ G1 (كلون 75-16) و G8 (رقم ساوالان) مناسب AL (اردبيل) بودند. بر اساس نتايج حاصله، هيبريدهاي G5 (كلون 75-13)، G7 (كلون 75-23) و G1 (كلون 75-16) نزديك ترين ژنوتيپ‌ها به ژنوتيپ ايده آل بودند و بنابراين به‌ عنوان مطلوب ترين ژنوتيپ ها شناخته شدند.