واكنش گياه هميشه بهار (Calendula officinalis L.) به آسكوربيك اسيد و براسينواستروئيد در شرايط تنش خشكي

تاثير تنش كم آبيـاري، براسينواستروئيد و آسكوربيك اسيد بر رنگيزه هاي فتوسنتزي و برخي از متابوليت هاي سازگاري گل هميشه بهار طي آزمايشي در مزرعه تحقيقاتي و آزمايشگاه دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1393 بررسي گرديد. آزمايش به صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا شد. تيمار تنش كم آبياري در دو سطح (50 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير (شاهد) و 100 ميلي متر تبخير از تشتك تبخير (تنش كم آبياري)) به عنـوان عامل اصلي و تيمارهاي براسينواستروئيد (710، 810 و صفر مولار) و آسكوربيك اسيد ( 10 ميلي مولار و صفر (شاهد)) نيز به صورت فاكتوريل به عنوان عوامل فرعي در نظرگرفته شدند. نتايج نشان داد كه تنش كم آبياري، كاربرد براسينواستروئيد و آسكوربيك اسيد موجب افزيش درصد اسانس، كربوهيدرات، كاروتنوئيدها و فعاليت آنزيم پلي فنل اكسيداز شد. همچنين، تنش آبي، ميزان كلروفيل a، b، كلروفيل كل، ليزين و متيونين را كاهش داد. با اين حال، كاربرد براسينواستروئيد و آسكوربيك اسيد توانست آسيب هاي ناشي از تنش را تخفيف داده و ميزان كلروفيل هاي a، b و كل را افزايش دهد. كاربرد آسكوربيك اسيد در شرايط تنش به جلوگيري از كاهش بيشتر ليزين و متيونين كمك كرد. با توجه به اين نتايج، به نظر مي رسد استفاده از آسكوربيك اسيد و براسينواستروئيد با كمك به سيستم دفاعي از تخريب كلروفيل ها جلوگيـري كرده و موجب افزايش تحمل به تنش خشكي شـده است. همچنين، به نظر مي رسد كاربرد براسينواستروئيد مي تواند در بهبود خاصيت دارويي هميشه بهار مؤثر گردد.