اثر تنش خشكي و خاكپوش كاه و كلش گندم بر خصوصيات مورفو-فيزيولوژيك كنجد

به منظور بررسي رفتـار گيــاه كنجد تحت شرايط كمبود آب به كاربرد روش هاي مديريتي، آزمايشي به صورت اسپليت فاكتوريل و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي شهرستان جيرفت در سال زراعي 1394 انجام شد. تيمارهاي آبياري بر اساس شاخص هاي حد ظرفيت زراعي خاك، نقطه پژمردگي دايم، عمق توسعه ريشه و ضريب سهل الوصول كنجد (شامل چهار سطح 100، 80، 60 و 40 درصد مقدار آب مورد نياز) انتخاب شدند. ارقام مورد استفاده شامل هليل، برازجان 2 و توده محلي جيرفت بودند. در اين آزمايش از تيمار خاكپوش كاه و كلش گندم در دو سطح بدون كاربرد بقايا و كاربرد بقايا به ميزان 7.5 تن در هكتار استفاده شد. نتايج نشان داد اثرات ساده تنش خشكي و مالچ كلشي و اثر متقابل تنش خشكي در مالچ كلشي در مورد تمامي صفات اندازه گيري شده در سطح احتمال يك درصد معني دار بودند. اثر متقابل تنش خشكي در رقم در مالچ كلشي تنها در مورد صفت درصد روغن معني دار گرديد. بيشترين و كمترين ميانگين عملكرد دانه و درصد روغن به ترتيب متعلق به ارقام هليل و برازجان 2 بود. كاربرد تيمار كاه و كلش به ميزان 7.5 تن در هكتار در مقايسه با تيمار عدم كاربرد آن (شاهد) منجر به بهبود ميانگين صفات اندازه گيري شده گرديد. بيشترين درصد روغن از رقم هليل با كاربرد كاه و كلش و آبياري 100% (53.10 درصد) به دست آمد كه با ميانگين به دست آمده از آبياري 80% (52.9%) اختلاف معني داري نداشت. به طوركلي، نتايج نشان داد كه كاربرد كاه و كلش گندم تاثير مثبتي در كاهش اثرات ناشي از كاهش مصرف آب آبياري داشت.