تأثير روش هاي مختلف كم آبياري بر عملكرد و كارآيي مصرف آب گندم رقم پارسي

به‌منظور بررسي تأثير روش‌هاي مختلف كم آبياري بر عملكرد و كارآيي مصرف آب گندم تحت سطوح متفاوت آبياري، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در چهار تكرار در سال زراعي 94-1393 در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج اجرا گرديد. كم آبياري در سه سطح شامل :I100 آبياري بر اساس 100% نياز آبي گياه، I75: آبياري بر اساس 75% نياز آبي گياه و I50: آبياري بر اساس 50% نياز آبي گياه در كرت‌هاي اصلي و روش آبياري در سه سطح شامل :M1آبياري جويچه اي معمول، :M2 آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت و  :M3آبياري جويچه اي يك در ميان متغير در كرت هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه با مصرف 100 درصد نياز آبي گياه، روش هاي آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت و متغير نسبت به روش آبياري جويچه اي معمول به ترتيب 21.8 و 23.7 درصد كاهش عملكرد دانه را به همراه داشتند. بيشترين كارآيي مصرف آب براي عملكرد دانه (1.63 كيلوگرم بر مترمكعب) در شرايط 75 درصد نياز آبي گياه و روش هاي آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت و متغير و كمترين مقدار كارآيي مصرف آب عملكرد دانه (1.24 كيلوگرم بر مترمكعب) مربوط به تيمار 50 درصد نياز آبي گياه با روش آبياري جويچه اي معمول به دست آمدند. هم چنين، بيشترين كارآيي مصرف آب براي عملكرد بيولوژيك (4.38 كيلوگرم بر مترمكعب) در سطح 50 درصد نياز آبي گياه به همراه روش آبياري جويچه اي يك در ميان ثابت برآورد شد كه نسبت به تيمار شاهد (I100M1)، 31.5 درصد افزايش يافت. با توجه به نتايج حاصل از اين مطالعه، اعمال روش آبياري جويچه اي يك در ميان بر اساس 75% نياز آبي گياه، براي افزايش كارايي مصرف آب عملكرد گندم در منطقه مورد مطالعه مي تواند مورد توجه قرار گيرد.