واكنش هيبريدهاي ذرت (Zea mays L.) با گروه‌هاي مختلف رسيدگي به مقادير كاهش يافته علف‌كش نيكوسولفورن

به منظور بررسي واكنش ارقام ذرت، با گروه‌هاي مختلف رسيدگي به مقادير كاهش يافته علف‌كش نيكوسولفورن (كروز4 درصد SC)، آزمايشي به صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه شركت كشاورزي بركت جوين (سبزوار، استان خراسان رضوي) انجام شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل هيبريدهاي مختلف ذرت در سه سطح زودرس (260)، ميان‌رس (400) و ديررس (704) به عنوان فاكتور اصلي و مقادير كاهش يافته علف‌كش نيكوسولفورن (كروز) در پنج سطح (صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد توصيه شده 2 ليتر در هكتار) به همراه يك كرت شاهد به عنوان كرت فرعي بودند. نتايج آزمايش نشان داد هيبريد ديررس از ارتفاع، وزن بلال، تعداد رديف دانه در بلال، تعداد دانه در رديف، وزن هزار دانه، تعداد دانه بلال، عملكرد اقتصادي، عملكرد بيولوژيكي، تراكم علف‌هاي هرز و وزن خشك علف‌هاي هرز بيشتري در مقايسه با ساير ارقام مورد بررسي داشت. افزايش دُزمصرفي علف‌كش سبب افزايش 0.64% ارتفاع بوته، 39.45% وزن بلال، 8.93% تعداد رديف در بلال، 30.15% تعداد دانه در رديف، 10.68% وزن هزار دانه، 40.63% تعداد دانه بلال، 41.82% عملكرد اقتصادي، 14.95% عملكرد بيولوژيكي و كاهش 70.88% تراكم علف‌هاي هرز و 82.17% وزن خشك علف‌هاي هرز در مقايسه با تيمار عدم كنترل علف‌هاي هرز شد. اگرچه مقدار علف‌كش لازم براي كاهش 50 درصدي وزن خشك علف هرز در هيبريد ديررس از ارقام زودرس و ميان‌رس بيشتر بود اما استفاده از دُز 75% مقدار توصيه شده در هر سه هيبريد عملكرد مشابه با استفاده از دُز توصيه شده توليد كرد. در هيبريد ديررس كاهش 50% دُز توصيه شده نيز توانست عملكرد مشابه با دُز توصيه شده داشته باشد. بر اين اساس مي‌توان گفت در هيبريد ديررس، امكان كاهش 50 درصدي و در ارقام زودرس و ميان‌رس امكان كاهش 25 درصدي دُز علف‌كش بدون كاهش قابل ملاحظه عملكرد وجود دارد.