تغييرات صفات زراعي و فلورسانس كلروفيل در ژنوتيپ‌هاي برنج (Oryza sativa L.) تحت شرايط آبياري زيرسطحي

به منظور بررسي تغييرات عملكرد، اجزاي عملكرد و فلورسانس كلروفيل، 28 لاين و رقم برنج در سيستم آبياري زيرسطحي با كپسول هاي متخلخل، آزمايشي به صورت طرح كاملاً تصادفي در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه گنبد كاووس در سال زراعي 1397-1396 در سه تكرار اجرا شد. سيستم آبياري شامل دو خط لوله اصلي بود كه در روي هر لوله اصلي يك شير فلكه و يك كنتور حجمي نصب گرديد. آب مورد نياز براي هر تيمار با استفاده از لوله هاي 16 ميلي متري به ابتداي هر كرت برده شد. با قرار دادن فشارسنج در ابتداي خط لوله ها، در آبياري زيرسطحي متوسط فشار كاركرد سيستم تنظيم گرديد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد اختلاف بين ارقام و لاين هاي ارزيابي شده در همه صفات مورد بررسي در سطح احتمال يك درصد معني دار به دست آمد. ژنوتيپ هاي HHZ1DT3Y1Y1، HHZ 22Y3DT1Y1، HHZ 6DT1LI1LI1، IR14L110 و HHZ 23DT16DT1DT1 در بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي داراي بيشترين وزن دانه پر بودند كه با بررسي اين ژنوتيپ ها از نظر پارامترهاي فلورسانس كلروفيل اين نتيجه مشهود شد كه آنها از نظر پارامترهايي مانند كارآيي واقعي فتوشيميايي فتوسيستم 2، سرعت انتقال الكترون از فتوسيستم 2، پراكنش فتوشيميايي انرژي جذب شده، ضريب خاموشي فتوشيميايي فلورسنت متصل به PSII، فلورسانس حداكثر در حالت هاي سازگار شده به تاريكي، حداكثر كارآيي فتوشيميايي فتوسيستم 2 و كارآيي تبديل انرژي الكترون ها به انرژي شيميايي تحت نور اشباع بالا بودند و از نظر پارامترهاي ضريب خاموشي غيرفتوشيميايي فلورسنت، پراكنش غيرفتوشيميايي فوتون هاي جذب شده و فلورسانس متغير در حالت هاي سازگار شده به تاريكي پايين بودند. لذا مي توان از اين ژنوتيپ ها بعد از بررسي هاي بيشتر به عنوان ژنوتيپ هايي با نياز آبي كم استفاده نمود.