تاثير پراگماتيسم بر تفسير حقوقي

the effects of pragmatism on legal interpretation

پراگماتيسم، ديدگاهي است كه فارغ از آغاز و ذات اشياء به دست آورد و نتايج و واقعيت­ هاي عملي آن چيز مي­ انديشد. از اين تعريف مي­توان تأثير گسترده پراگماتيسم بر همه علوم اجتماعي را درك كرد. در عرصه حقوق نيز در آغازين سالهاي قرن بيستم، تأملات پراگماتيستي جولان مي دادند. در مقاله حاضر به تأثير اين نگرش بر تفسير قضايي پرداخته ­ايم. بدين منظور، چهارچوب و اركان تفسير كلاسيك را برشمرده ايم و در برابر، تأثير پراگماتيسم را بر هر يك از ابعاد مطالعه نموده­ايم. هدف منطق كلاسيك حقوق، تمايز نگاه صواب از ناصواب است. اما از نگاه پراگماتيست­ ها همه رويكردها، حتي آنها كه كاملا در برابر هم صف مي كشيدند مي­ توانند درست باشند. در بعد تفسيري، رويكرد كلاسيك، متن گرا و نظام مند است. نظام مندي تفسير سنتي در چند بعد تجلي مي­ يابد: ماهيت شناسي، اصول محور بودن و تفسير منطقي. در برابر، پراگماتيسم حقوقي بافتار گرا و فاقد انسجام تفسيري، ماهيت گريز و استقرا گراست.

Pragmatism is an approach which focuses on satisfaction of consequences instead of essential elements of a phenomena. The definition guide us that pragmatism effects a widespread influence on social sciences. The pragmatic movement on law began in fist twenty centuries and have raised until today. This article is seeking to study the effects of pragmatism on judicial interpretation. For this aim, we list the elements of classic interpretation and compare or adjust them to new approach. In classic view, the judge must find truth but a pragmatic person does not believe in a given result as true one; all approaches, even some conflicting approaches may be true. Classic interpretation trends to textual interpretation and systemic analogy. Systemic analogy make these dimensions: essentialism, sovereignty of legal principles and logical interpretation. On the contrary, legal pragmatism is guided to contextualism, antiessentialism and induction. this comparison guide us to a novel nethod of interpretation.