پديده شناسي تكوين حقوق نرم در چارچوب نظام هنجاري حقوق بين الملل

Phenomenology of the Genesis of Soft Law in the Framework Normative System of International Law

معمولاً سيستم هاي حقوقي سلسله مراتب هنجاري را بر اساس منبع معيني كه هنجار از آن نشئت گرفته است، مستقر مي سازند. رايج آن است كه در سيستم هاي داخلي به ارزش هاي بنيادين جامعه، جايگاهي متعالي در بطن قانون اساسي اعطا گردد و چنين هنجارهايي در صورت بروز تعارض با ديگر هنجارها اولويت مي يابند. در نظام غيرمتمركز بين المللي، هر دولتي خود حدود تعهدات خويش را به نحو برابر با ديگران، تفسير مي كند و ابزارهاي لازم را براي اجراي تعهدات خود بر مي گزيند. لذا شاهديم كه در عرصه حقوق بين الملل با كندي حصول به وفاق در مسير تكوين هنجارهاي سخت در قالب منابع سنتي، عملاً توان پاسخگويي به چالش هاي معاصر به شدت تضعيف شده است. با ابتكار صاحب نظران حقوق بين الملل و مشاركت مجمع جهاني دولت ها، حركتي از مبدأ حقوق بين الملل سنتي كه ميان حقوق و غيرحقوق تمايز شديدي قائل است، به سمت مقصد حقوق بين الملل مدرن آغاز شده است كه در آن حقوق نرم جايگاه انحصاري منابع كلاسيك را بنا بر لزوم برخاسته از اقتضائات زمان در مي نوردد تا زمينه هاي لازم براي پاسخگويي جهاني در برابر مسائل فراگيري چون تغييرات اقليمي فراهم آيد. نوشتار حاضر كنكاشي است در چگونگي و مسير نفوذ نسبيت حقوق نرم در عرصه سخت حقوق.

Most often, normative hierarchy in legal systems is based on a certain source of which a norm originates. It is typical in each domestic system that the fundamental values of society are given a supreme position within Constitution; such norms will be prioritized in case of conflict with others. Within the decentralized international system, each state interprets its obligations in an equal manner with others; and it chooses the necessary tools to fulfill its obligations. Therefore, we witness the slow progress of consensus on path to generation of hard norms in the form of traditional sources has severely undermined the capacity to respond to contemporary challenges in practice. With the initiative of international law scholars and the contributions of the World Assembly, A move has been embarked from the origin of traditional international law, which stringently distinguishes between law and non-law, to the destination of modern international law, during which owing to the necessity of time requirements, soft law outstrips the exclusive position of classical resources to furnish the required grounds for global responsiveness to pervasive issues such as climate change. This paper securitizes the means and quality of penetration of the relativity stemming from soft law in the realm of hard law.