آيا خط مشي گذاري عمومي، نيازمند يافتن محور مشتركي بين ابعاد مختلف دانشي مسائل و خط مشي ها است؟

Does Public Policy- Making Need to Find a Common Ground between Several Knowledge Aspects of General Policies and Problems?

خط مشي هاي عمومي راهكارهاي حل «مسائل» عمومي كشور هستند، مسائلي كه «ابعاد» متعدد دارند؛ اما اغلب بسياري از ابعاد، ازجمله ابعاد ديني و فرهنگي آن ها مورد كم توجهي واقع مي شوند. هدف تحقيق حاضر آن است كه مشخص شود آيا براي كل نگري و هماهنگي دروني بين ابعاد مختلف دانشي يك مسئله، به شناخت و تعيين «محور مشتركي» براي يكپارچگي بين آن ها نياز هست يا خير. محوري كه مي تواند از جنس موضوعي، عملياتي، فرايندي و ... باشد. در پژوهش حاضر كه هدف آن كاربردي است از روش پيمايش به عنوان روش كمي براي گردآوري و تحليل داده ها استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق، متشكل از دانشجويان مقطع دكتري خط مشي گذاري يا فارغ التحصيلان و دانشجويان مقطع دكتري ديگر رشته ها است، با اين خصوصيت كه با نهادهاي خط مشي گذاري كشور همكاري داشته ا ند. روش نمونه گيري، نمونه برداري هدفمند با تعداد نمونه 30 نفر و ابزار آن، پرسشنامه با گويه هاي طيف ليكرت بوده است. داده هاي به دست آمده، با روش آزمون يك نمونه اي، آزمون گرديد و سپس با آزمون فريدمن رتبه بندي صورت گرفت. نتايج آزمون ها بيانگر نياز جدي به شناخت محور مشتركي بين دانش ها براي به كارگيري در خط مشي گذاري عمومي كشور است كه در اين خصوص، راهبردهايي براي خط مشي گذاران و پژوهشگران ارائه شده است.

Public policies are considered solutions to solve the country's public problems; these issues have multiple dimensions, but often many of their dimensions, including cultural and religious ones are mostly neglected .The aim of this research is to determine that to obtain a holistic and inner harmony between the different aspects of the knowledge of a problem, is there any need for identifying and designating a common ground for their integration. This common ground could be thematic, operational, procedural, etc. This is an applied research which has been conducted as a survey by using a quantitative method to collect and analyze data. The statistical population consists of PhD candidates in public policy or other disciplines as well as PhD graduates who have cooperated with the country's policy-making institutions. The authors used purposive sampling method. Their sample size consisted of 30 persons and to measure respondents' opinion, the Likert scale questionnaire was used. The obtained data were tested by single-sample tests, and then they were ranked by Friedman test. Test results indicate a serious need to understand the common ground between knowledge for use in public policy- making, and finally, the authors propose several strategies for policy-makers and scholars.