ايجاد جمعيت پايه برنامه اصلاح نژاد در ماهيان

Creation of a base population in fish breeding program

برنامه هاي اصلاح نژاد مبتني بر انتخاب پتانسيل عظيمي در افزايش سوداوري آبزي پروري دارند. ايجاد يك جمعيت پايه با تنوع ژنتيكي بالا، اولين، مهمترين و حياتي ترين مرحله در شروع يك برنامه اصلاح نژاد است. استفاده از يك جمعيت اوليه با تنوع ژنتيكي خيلي بالا، اجتناب از بروز همخوني سريع را تضمين مي كند و احتمال پاسخ ژنتيكي بلند مدت را به بيشترين مقدار مي رساند. مقايسه عملكرد جمعيت هاي موجود مي تواند به عنوان اولين مرحله در تشكيل يك جمعيت پايه مصنوعي مطرح باشد. جمعيت پايه بايد تلفيقي از ويژگي هاي زيرجمعيت ها را داشته باشد و نسل پايه بايد از ميان بهترين افراد جمعيت هاي مختلف انتخاب شوند. در گذشته جمعيت هاي پايه از طريق جمع آوري تعداد يكسان ماهيان، از هر كدام از نژادهاي وحشي ايجاد مي شد. با اين وجود، امروزه در مورد برخي گونه ها، نژادهاي بهبود يافته در دسترس است و در نتيجه مي توان از ميانگين داده هاي فنوتيپي صفات مهم اقتصادي به عنوان معياري جهت بهينه سازي نمونه برداري در زمان تشكيل جمعيت پايه استفاده نمود. علاوه بر اين، دسترسي به اطلاعات ژنتيكي ژنوم گونه هاي مختلف آبزيان مي تواند در بهبود ارزيابي روابط درون و بين نژادهاي موردنظر و در نتيجه درصد افرادي كه از هر نژاد بايد انتخاب شوند كمك كند. در مجموع مي توان در راستاي افزايش واريانس صفات مرتبط با بيماري و كيفيت گوشت از استراتژي هاي وابسته به نشانگرهاي مولكولي استفاده نمود، در حالي كه براي صفاتي همانند رشد مي توان از اطلاعات فنوتيپي بهره گرفت.

Selective breeding programs have great potential to increase the profitability of aquaculture. The first, and one of the most important, steps to be taken when establishing a breeding program is the creation of a population with a broad genetic diversity. This will ensure that rapid inbreeding can be avoided and maximize the likelihood of long-term genetic response. The first step in forming a base population should be to compare productivity in available populations. A base population should combine characteristics of the subpopulations, and the best individuals across different populations should be selected as base population. Traditionally, base populations were created from a number of wild strains by sampling equal numbers from each strain However, for some aquaculture species improved strains are already available and, therefore, mean phenotypic values for economically important traits can be used as a criterion to optimize the sampling when creating base populations. Also, the increasing availability of genome-wide genotype information in aquaculture species could help to refine the estimation of relationships within and between candidate strains and, thus, to optimize the percentage of individuals to be sampled from each strain. In conclusion, marker-based strategies could be used to attempt to maximize variation for disease and meat quality traits, while phenotypic information could be used for traits like growth.