تأثير غلظت و زمان محلول‌پاشي اپي‌براسينوليد بر ريزش جوانه گل، ميوه و برخي شاخص‌هاي ريخت ‌شناسي و فيزيولوژيكي پسته رقم احمد آقايي

ريزش جوانه گل و ميوه، ناخنداني و پوكي از مهمترين ناهنجاري‌هاي فيزيولوژيكي است كه در درختان پسته مشاهده مي‌شود. اهميت استفاده از تنظيم‌كننده‌هاي رشدونمو گياهي براي كاهش اين ناهنجاري‌هاي در گياهان به اثبات رسيده است. در اين پژوهش اثر محلول‌پاشي اپي‌براسينوليد بر ويژگي‌هاي فيزيولوژيكي و ميزان ريزش جوانه گل و ميوه پسته رقم احمدآقايي بررسي گرديد. آزمايش به صورت فاكتوريل، در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در يك باغ تجاري در شهرستان رفسنجان- استان كرمان اجرا شد. تيماردهي به صورت محلول پاشي در دو مرحله (قبل و بعد از تمام گل) غلظت‌هاي صفر (شاهد)، 0.5 و 1 ميلي گرم در ليتر اپي‌براسينوليد انجام شد. نتايج نشان داد كه تيمار 0.5 ميلي گرم در ليتر اپي‌براسينوليد ريزش ميوه و جوانه گل را كاهش داد، در حالي‌كه وزن تر، خشك و عملكرد (وزن خشك ميوه‌هاي خندان و ناخندان در شاخه) افزايش يافت. تيمار اپي‌براسينوليد در مرحله اول باعث كاهش پوكي و افزايش خنداني در ميوه‌هاي پسته گرديد. اندازه‌گيري مقدار اتيلن نشان داد كه تيمار اين هورمون مقدار اتيلن ميوه را به طور چشمگيري كاهش داد درحالي‌كه بر صفات ريخت‌شناسي ميوه تأثيرمعني‌داري نداشت. در اين پژوهش 0.5 ميلي گرم در ليتر اپي‌براسينوليد در مرحله اول (يك هفته قبل از تمام گل) بهترين غلظت و زمان تيماردهي در درخت پسته رقم احمد آقايي در بهبود كيفيت ميوه و كاهش ريزش جوانه گل و ميوه بود.