اثر اپي براسينوليد بر رشد و عملكرد دانه لوبيا در شرايط آبياري مطلوب و اعمال تنش خشكي

به‌منظور بررسي امكان افزايش عملكرد دانه لوبيا با كاربرد براسينواستروئيد، پژوهشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‏هاي كامل تصادفي در سه تكرار در مزرعه‌ تحقيقاتي دانشكده‌ كشاورزي دانشگاه زنجان، در سال زراعي 1395-1394 اجرا شد. در اين پژوهش، سطوح آبياري شامل آبياري مطلوب و اعمال تنش خشكي در كرت‌هاي اصلي قرار گرفت و ارقام لوبيا شامل رقم كوشا و ژنوتيپ COS16 و چهار سطح براسينواستروئيد شامل عدم مصرف (شاهد)، دو، چهار و شش ميكرومولار به‌صورت فاكتوريل در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. در مرحله‌ گل‌دهي، تنش خشكي اعمال شد و هم‌زمان با اعمال تنش خشكي، بوته‌هاي لوبيا با براسينواستروئيد (اپي‌براسينوليد) محلول‌پاشي شد. نتايج نشان داد كه اعمال تنش خشكي باعث كاهش شاخص سطح برگ، اجزاي عملكرد، عملكرد دانه، عملكرد زيست‌توده و شاخص برداشت شد و كاربرد اپي‌براسينوليد باعث به حداقل رساندن اثرات منفي تنش خشكي و افزايش در صفات فوق گرديد. بالاترين عملكرد دانه با كاربرد غلظت دو ميكرومولار اپي‌براسينوليد با ميانگين‌ 2068.2 كيلوگرم بر هكتار به‌دست آمد. در بين ارقام مورد مطالعه نيز، رقم كوشا در شرايط آبياري مطلوب با ميانگين 3025.45 كيلوگرم بر هكتار، عملكرد دانه بيشتري نسبت به ژنوتيپ COS16 نشان داد. بنابراين، كاربرد اپي‌براسينوليد را به‏عنوان راه‌كاري جهت افزايش مقاومت به تنش خشكي و افزايش عملكرد دانه لوبيا در شرايط آبياري مطلوب و تنش خشكي مي‌توان پيشنهاد نمود.