اثر سطوح مختلف نيتروژن و زئوليت بر محتواي كلروفيل، كميت و كيفيت علوفه تاج خروس تحت تنش كم آبياري

به‌منظور بررسي اثر سطوح مختلف آبياري، نيتروژن و زئوليت بر كلروفيل، عملكرد و كيفيت علوفه تاج خروس، آزمايشي به‌صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار، در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس، در دو سال زراعي 1392و 1393 انجام شد. عامل اصلي شامل سطوح مختلف آبياري در سه سطح آبياري بعد از تخليه 40، 60 و 75 درصد آب قابل استفاده و عامل فرعي حاصل از تركيب دو عامل سطوح مختلف نيتروژن با چهار سطح صفر، 80، 160 و 240 كيلوگرم در هكتار و عامل سطوح مختلف زئوليت در دو سطح صفر و 10 تن در هكتار بود. نتايج نشان داد كه افزايش فواصل آبياري، به‌ويژه آبياري بعد از تخليه 75 درصد آب قابل استفاده، منجر به كاهش كلروفيل (37 درصد)، عملكرد خشك علوفه (40 درصد)، ماده خشك قابل هضم (18 درصد)، پروتئين (17 درصد) و خاكستر (16 درصد)، ولي باعث افزايش الياف شوينده در محلول خنثي (16 درصد) و اسيدي (7 درصد) نسبت به تيمار آبياري شاهد شد. اما، كاربرد زئوليت در شرايط تنش كم آبياري، منجر به افزايش محتواي كلروفيل، عملكرد خشك علوفه، ماده خشك قابل هضم، پروتئين و خاكستر و كاهش الياف شوينده در محلول اسيدي و خنثي شد. در شرايط كمبود آب در خاك، همچنين در شرايط كاربرد زئوليت، مصرف بيش از 80 كيلوگرم در هكتار نيتروژن تأثيري در عملكرد علوفه خشك نداشت. بنابراين، در صورت استفاده از زئوليت، كاربرد 80 كيلوگرم در هكتار نيتروژن، براي به‌دست آوردن عملكرد علوفه مناسب و با كيفيت تاج خروس كافي است.