تغيير در بيان ژن‌هاي ‏ahpF‏ و ‏tviA‏ در ‏Salmonella enterica PTCC 1230‎‏ ناشي از تنش‌هاي ‏اسمزي و اكسيداتيو با روش ‏Real-Time PCR

مقدمه: سالمونلا يكي از اعضاي خانوادۀ انتروباكترياسه است كه باعث ايجاد بيماري‌هاي عفوني در انسان و حيوانات مي‌شود. اين باكتري بيماري‌هايي نظير تب روده‌اي (تيفوئيد)، باكتريمي، انتروكوليت و سالمونلوز ايجاد مي‌كند كه امروزه معضل بهداشتي در جهان محسوب مي‌شوند. هدف بررسي و مطالعۀ حاضر، ارزيابي تغييرات ناشي از تنش‌هاي اسمزي و اكسيداتيو بر بيان ژن‌هاي tviAو ahpF در سالمونلا انتريكا PTCC 1230 است. مواد و روش‏‏ها: براي اعمال تنش اسمزي، باكتري در معرض غلظت‌هاي 6، 8، 10، 12 و 14 درصد وزني/حجمي سديم‌كلرايد قرار گرفت و براي اعمال تنش اكسيداتيو از غلظت‌هاي 1200، 2400، 4800، 6000 و 7200 پي‌پي‌ام آب‌اكسيژنه استفاده شد. ميزان كمّي تغيير بيان ژن‌هاي tviAو ahpFبا Real-Time PCR اندازه‌گيري شد. نتايج: غلظت‌هاي 14 و 10 درصد سديم‌كلرايد و غلظت‌هاي 7200 و 6000 پي‌پي‌ام آب‌اكسيژنه بيشترين اثر را روي رشد سالمونلا انتريكا PTCC 1230 داشتند. ميزان بيان ژن ahpFدر غلظت 7200 پي‌پي‌ام آب‌اكسيژنه نسبت به شرايط 6000 پي‌پي‌ام و ژن مرجع (16S rRNA) به‌ترتيب 1.8 و 2.5 برابر افزايش يافت. همچنين بيان ژن tviA در غلظت 14 درصد سديم‌كلرايد نسبت به غلظت 10 درصد و ژن مرجع (16S rRNA) به‌ترتيب 1.3 و 1.5 برابر افزايش يافت. بحث و نتيجه‏گيري: در پژوهش حاضر، ميزان تغيير بيان ژن‌هاي tviA و ahpF در شرايط تنش‌هاي اسمزي و اكسيداتيو در باكتري سالمونلا انتريكا PTCC 1230 با روش Real-Time PCR بررسي شد. با‌توجه‌به نتايج، مشخص شد بيان ژن‌هايahpF و tviA در شرايط تنش افزايش مي‌يابد و بررسي پاسخ ساير ژن‌ها به تنش‌هاي محيطي پيشنهاد مي‌شود.