بررسي فراواني مايكوپلاسما ژنيتاليوم در زنان مبتلا به عفونت واژينال با استفاده از روش PCR در مقايسه با كشت

مقدمه: مايكوپلاسما ژنيتاليوم از باكتري‌هاي بيماري‌زاي واژن محسوب مي‌شود كه استفاده از روش‌هاي سنتي ميكروبي براي تشخيص آن دقت كمي دارد. هدف مطالعۀ حاضر شناسايي و تعيين فراواني اين باكتري در زنان مبتلا به عفونت واژينال و مقايسۀ آن با افراد سالم به روش واكنش زنجيره‌اي پليمراز (PCR)و كشت است. مواد و روش‏‏ها: شركت‌كنندگان شامل 150 فرد مبتلا به عفونت واژن و 45 فرد سالم (بدون هيچ‌گونه عفونت واژينال) مراجعه‌كننده به بيمارستان امام زمان در رباط كريم طي ارديبهشت تا آبان سال 1392 بودند. به‌منظور بررسي و شناسايي نمونه‌هاي آلوده به مايكوپلاسما ژنيتاليوم از دو روش كشت و واكنش زنجيره‌اي پليمراز استفاده شد. سپس ميزان حساسيت و ويژگي هريك از روش‌هاي يادشده محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخۀ 19 بررسي شدند و مقادير P كمتر از 0.05 معنادار تلقي شد. نتايج: نتايج نشان مي‌دهند از ميان 150 نمونۀ عفوني، 107 نمونه (71.8 درصد) در روش PCR و فقط 73 نمونه (49.3 درصد) در روش كشت مثبت گزارش شدند. ميزان حساسيت براي PCR 71 درصد و براي روش كشت 49 درصد بود. در گروه افراد سالم، 100 درصد نمونه‌هاي كشت‌شده منفي بودند كه بيان‌كنندۀ ويژگي اختصاصي (Specificity) 100 درصدي اين روش است؛ درحالي‌كه ويژگي اختصاصي‌بودن محاسبه‌شده در روش PCR 90 درصد است. بحث و نتيجه‏گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر حساسيت بيشتر روش PCR در مقايسه با روش كشت براي شناسايي مايكوپلاسما ژنيتاليوم و ارتباط قوي بين ابتلا به واژينوز باكتريايي و حضور اين باكتري را نشان مي‌دهند.