تأثير ژن‌هاي مقاومت انتقال يافته از نخودفرنگي (Pisum sativum) به كلزا (Brassica napus) عليه بيماري پوسيدگي اسكروتينيائي ساقه (Sclerotinia scleritiorum)

يكي از بيماري‌هاي مخرب كلزا در دنيا، پوسيدگي اسكروتينيائي ساقه ناشي از قارچ (Sclerotinia scleritiorum) است. اطلاعات كمي در مورد مقاومت به اين بيماري در دست است. در اين تحقيق، تأثير سه ژن مربوط به مقاومت به بيماري كه از گياه نخودفرنگي منشأ گرفته و به كلزا منتقل شده‌اند عليه بيماري پوسيدگي ساقه با استفاده از سه ترانس‌ژن (Transgene) PR10.1، Chitinase و DRR206 در قالب دو آزمايش بررسي شد. در آزمايش اول سه ترانس‌ژن از رقم كلزاي حامل آن‌ها (رقم Westar) به چهار رقم تجاري MillenniUM 03، Apollo، Sentry و OAC Triton منتقل شدند تا تأثير پس‌زمينه‌هاي مختلف ژنتيكي پاسخ به بيماري بررسي شود. اين كار از طريق تلاقي ارقام تجاري با لاين‌هاي تراريخته، و به دنبال آن تلاقي‌هاي برگشتي با ارقام تجاري انجام شد. در آزمايش دوم، ايده تجميع دو به دوي ترانس‌ژن‌هاي سه‌گانه آزمون شد. براي اين منظور تلاقي معمولي بين لاين‌هاي تراريخته Westar براي تركيب‌هاي مختلف بين ترانس‌ژن‌ها انجام شد. براي غربالگري گلخانه‌اي بيماري از سه روش آزمون ساقه، مايه‌زني دمبرگ و سنجش برگ استفاده شد. بر اساس نتايج آزمون‌هاي غربالگري، در آزمايش اول بهترين كاهش بيماري در تركيب ترانس‌ژن PR10.1 در ارقام Sentry و Apollo مشاهده شد و در آزمايش دوم تركيب PR10.1×DRR206 بهترين ميانگين را داشت. در مجموع ترانس‌ژن PR10.1 بهترين عملكرد را در كاهش بيماري داشت. لاين‌هاي نويدبخش فوق‌الذكر را مي‌توان در شرايط مزرعه‌اي نيز آزمون كرد تا در صورت تائيد، به ثبت و تجاري‌سازي آنها منتهي مي‌شود