عنوان مقاله :
بررسي روشهاي كاهش رسوبات نامحلول در اينداكتور ماشين ذوبريز چدن نشكن
پديد آورندگان :
آقاجاني ، حسين - گروه مهندسي مواد , بهرنگي ، سهند - گروه مهندسي مواد , فرزام مهر ، نويد - گروه مهندسي مواد , شفيع فرهود ، امير حسن شركت مهندسي تراكتورسازي تبريز , ناصري آذري ، گلناز - گروه مهندسي مواد
كليدواژه :
رسوبات نامحلول , فلاكس , چدن نشكن , ماشين ذوب ريز
چكيده فارسي :
يكي از مهمترين مشكلات پيش روي كارخانههاي ريخته گري قطعات چدن نشكن، انباشتگي رسوبات نامحلول در قسمتهاي مختلف كورههاي القايي، افت شديد جريان الكتريكي و در نتيجه توقف خط توليد است. ماده اصلي تشكيل دهنده اين رسوبات، اكسيد منيزيم (MgO) است كه در نتيجه اكسيداسيون منيزيمي توليد مي شود كه براي كرويسازي گرافيت استفاده ميشود. در اين مطالعه، دو راه حل براي غلبه بر اين مشكل پيشنهاد شده و ميزان تاثيرگذاري هر كدام در خطّ توليد يك كارخانهي ريختهگري بررسي شده است. اين دو راه حل عبارت بودند از افزودن فلاكس به مذاب و استفاده از اتمسفر نيتروژن به جاي هوا. آناليز شيميايي مذاب، سرباره و رسوبات با استفاده از پراش اشعه ايكس، روش شيمي تر و كوانتومتري انجام شد. بهترين نتيجه با افزودن 900 گرم فلاكس به داخل پاتيل قبل از تلقيح به دست آمد. بدون افزودن فلاكس، افت شديد در جريان الكتريكي دستگاه (350 آمپر در 16 روز) مشاهده شد. افزودن فلاكس منجر به افت سطحي در جريان الكتريكي (50 آمپر در 28 روز) شد. همچنين افزودن فلاكس باعث تغيير پايه رسوبات از MgO به Fe2O3 شد. همچنين با استفاده از اتمسفر نيتروژن، نرخ ميرايي منيزيم از % 0.017 در 36 دقيقه (در حالت استفاده از هوا) به %0.0146 در 50 دقيقه رسيد.
عنوان نشريه :
پژوهشنامه ريخته گري
عنوان نشريه :
پژوهشنامه ريخته گري