كاربرد روش احتمال پذيرش در ارزيابي شبكه پايش كيفي كلر آب زيرزميني (مطالعه موردي آبخوان مشهد)

آب‏هاي زيرزميني به عنوان يك منبع اصلي براي مصارف شرب، كشاورزي و صنعت محسوب مي‏شوند. تغيير در كيفيت آب‏هاي زيرزميني كه ‏معمولاً بر اثر مديريت غلط استحصال آب زيرزميني رخ مي‏دهد، به طور مستقيم و غير‏مستقيم مقدمه‏اي بر تخريب ساير منابع است. ‏بنابراين ايجاد يك شبكه مناسب پايش ‏كيفي براي آب‏هاي زيرزميني با تعيين حداقل تعداد چاه‏‏هاي نمونه‏برداري موجب صرفه‏جويي در هزينه‏ها نيز ‏مي‌شود. در اين مطالعه روشي مبتني بر مدل زمين‏آماري كريجينگ و تابع توزيع احتمال نرمال براي ارزيابي عملكرد شبكه ‏چاه‏هاي مشاهده‏اي در دشت مشهد استفاده شده است. ابتدا با تحليل تغييرات مكاني غلظت كلر آب چاه‏هاي نمونه‏برداري توسط نيم‏تغييرنما، ساختار مكاني آن استخراج گرديد و ‏سپس توسط الگوريتم روش احتمال پذيرش، شبكه چاه‏هاي مشاهده‏اي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه عملكرد شبكه موجود يا به عبارتي دقت پذيرش آن در سطح احتمال 80 درصد برابر 72.1 درصد بدست آمده است. همچنين نتايج نشان داد كه از 80 حلقه چاه ‏مورد تحليل، تنها با استفاده از 35 حلقه چاه دقت شبكه چاه‌هاي مشاهده‌اي در سطح احتمال هشتاد درصد، برابر تمامي چاه‌هاي موجود مي‌باشد و 45 چاه باقيمانده تاثير بسيار كمي در افزايش دقت برآورد تغييرات مكاني ‏كلر در آبخوان مشهد داشتند. در نتيجه با انجام بهينه‏سازي توسط روش مذكور براي شبكه فعلي و با حذف يا جابه‌جايي اين 45 نقطه، تعداد 16 نقطه پيشنهادي موجب افزايش دقت پذيرش، از 72.1 درصد به 100 درصد شده است.