تاثيرپذيري تراز آب زيرزميني از پديده انسو مطالعه موردي (هرمزگان و اصفهان)

در اين مطالعه به بررسي اثر پديده انسو بر تغييرات تراز آب زيرزميني ماهانه 22 چاه پيزومتري واقع در دو استان اصفهان و هرمزگان پرداخته شد. نتايج نشان داد كه از بين 10 شاخص مختلف انسو، بيشترين همبستگي تراز آب زيرزميني استان هرمزگان و اصفهان به‌ترتيب به شاخص نوسان شمالي (NOI) و شاخص چند متغيره انسو (MEI) تعلق داشت. به‌طوري كه درصد چاه‌هاي داراي همبستگي‌ معني‌دار تراز آب زيرزميني با شاخص MEI در استان اصفهان برابر 26 درصد و در استان هرمزگان با لحاظ شاخص NOI برابر 55 درصد بود. مقايسه مقدار همبستگي تراز آب زيرزميني چاه‌هاي پيزومتري هر استان با فازهاي ال‌نينو و لانينا نشان داد كه اثر فاز ال‌نينو بر تغييرات تراز آب زيرزميني هر دو استان بيش از فاز لانينا بود. به‌گونه‌اي كه در هر دو استان تعداد ايستگاه‌هاي داراي همبستگي معني‌دار تراز آب زيرزميني با فاز ال‌نينو به‌مراتب بيش از فاز لانينا بود. در استان اصفهان، اثر فاز ال‌نينو بر تغييرات تراز آب زيرزميني بيش از استان هرمزگان مشاهده گرديد (64 درصد در مقابل 36 درصد). نتايج بررسي درصد تغييرات تراز آب زيرزميني چاه‌هاي پيزومتري هر استان در فاز لانينا نسبت به فاز ال‌نينو نيز بيان‌گر عدم وجود رفتار هماهنگ و مشابه در ايستگاه‌هاي مورد مطالعه بود.