تاثير گسل دورود بر هيدروژئولوژي آبخوان آبرفتي دشت دورود ـ بروجرد، لرستان.

گسل ها به عنوان يك عامل مهم بر روي آبخوان و حركت آبزيرزميني تأثيرگذار هستند. عملكرد گسل ها در آبخوان هاي آبرفتي ميتواند باعث پيچيدگي سيستم جريان آبزيرزميني و بينظمي آن شود. گسل امتداد لغز و فعال دورود به عنوان قطعه‌اي از راندگي زاگرس به موازات آن از دورود تا بروجرد امتداد دارد. تاثيرگسل دورود بر هيدروژئولوژي آبخوان آبرفتي منطقه مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور تعيين اين تاثير، نقشه‌هاي هم تراز آب زيرزميني، هيدروگراف چاه هاي مشاهده اي، هدايت الكتريكي، مقايسه تغييرات سطح آب چاه هاي مشاهده اي روي خط گسل دورود با مناطق مجاور در طي زلزله فروردين ماه 1385 در منطقه مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج نشان داد كه گسل دورود با جابجايي لايه‌هاي آبرفتي باعث تغييرات ناگهاني جنس و ضخامت آبخوان و همچنين تغيير در كيفيت آبزبرزميني بر خلاف روند مورد انتظار شده است. وجود رسوبات ريزدانه درياچه اي با هدايت هيدروليكي كم و كيفيت آب زيرزميني نامطلوب در شرق گسل، كاناليزه شدن آب زيرزميني در امتداد گسل، و آبخوان با آبدهي و كيفيت آب مناسب در غرب گسل دورود از اثرات هيدروژئولوژيك اين گسل مي باشند. بررسي‌ها نشان داد كه سطح ايستابي در چاه هاي مشاهده اي در امتداد گسل دورود در طي زلزله شش ريشتري فروردين سال 1385 چالان چولان، تا بيش از دو متر بالا آمدگي در يك ماه (قابل قياس با بالا آمدگي سطح آب كمتر از 5/0 متر در چاه هاي مشاهده اي با فاصله از گسل) داشته است. بر خلاف انتظار هدايت الكتريكي آب زيرزميني در دشت دورود بروجرد در جهت جريان آب زيرزميني كاهش مي يابد و سپس در امتداد گسل دورود به طور ناهنجار در برخي مناطق افزايش نشان مي دهد.