تدوين سياست بهره برداري توسط مدل پوياي دوگان غيرقطعي با مدلسازي عدم قطعيت ماركوفي

ماهيت غيرقطعي مسأله ي بهره برداري از مخزن، كاربرد روش هاي بهينه سازي غيرقطعي در حل اين مسأله را ايجاب ميكند.در دهه‌هاي گذشته، روش‌هاي متعددي جهت حل مسأله بهينه‌سازي غيرقطعي بهره‌برداري از مخزن پيشنهاد شده‌ است كه يكي از آنها روش برنامه‌ريزي پوياي دوگان غيرقطعي (SDDP) است. بررسي پيشينه تحقيقات نشان مي‌دهد كه در اغلب تحقيقات پيشين، عدم قطعيت جريان ورودي به مخازن در روش SDDP براساس يك مدل‏ آماري خودهمبسته (AR(1 يا خودهمبسته فصلي (PAR(2 مدلسازي شده است. رويكرد ديگر براي مدلسازي عدم قطعيت در SDDP كه كمتر به آن پرداخته شده است، مدلسازي عدم قطعيت جريان به صورت يك زنجيره ماركوف است كه در اين تحقيق تحت عنوان مدل MSDDP پياده سازي شده است. همچنين عليرغم اينكه محققان متعددي از روش SDDPدر زمينه بهينه‌سازي بهره‌برداري ميان‌مدت از سيستم‏هاي چندمخزنه استفاده كرده ‏اند، قابليت‏ اين روش در زمينه تدوين سياست‌هاي پايدار بلندمدت در مخازن سدها بررسي نشده است. در اين تحقيق پس از ارائه الگوريتمي براي كاربرد مدل‏هاي SDDP و MSDDP به منظور تدوين سياست‏هاي پايدار بهره‏ برداري بلندمدت از سيستم ‏هاي چندمخزنه، عملكرد اين دو مدل مقايسه شده است. به منظور ارزيابي عملكرد مدل‌هاي مورد بررسي، نتايج حاصل از اجراي مدل‌ها در بهينه‏ سازي بهره‏ برداري از سيستم چندمخزنه‏ برق‌آبي در حوضه رودخانه‌ي كارون بررسي شده است. براساس نتايج به دست آمده، مدل MSDDP عملكرد به مراتب بهتري در ارائه سياست بهره‌برداري بهينه از سيستم داشته است. همچنين مقايسه نتايج مدل‌ها با بهترين جواب‌هاي ممكن (در شرايط قطعيت كامل) نشان داد جواب‌هاي حاصل از سياست بهره‌برداري مستخرج از مدل MSDDP نزديك به بهترين جواب‌هاي ممكن بوده است.