ارزيابي مدل‌هاي رقومي ارتفاعي مبتني بر سنجش از دور جهت كاربرد در مدلسازي هيدروليكي سيلاب

مدل هاي رقومي ارتفاعي (DEMs) يكي از مهمترين داده هاي موردنياز مدل هاي هيدروليكي و هيدرولوژيكي به شمار مي آيند.عدم دسترسي به نقشه‌هاي زميني با دقت بالا بويژه در حوضه‌هاي فاقد آمار، بسياري از پروژه‌هاي مرتبط با مبحث سيلاب و هيدروليك جريان را با چالشي اساسي روبرو مي‌نمايد. نقطه مقابل نقشه‌هاي زميني، DEMهاي مبتني بر سنجش از دور قرار دارند كه به علت يكنواختي داده‌ها و دسترسي رايگان به آنها در سالهاي اخير مورد توجه بسياري از محققين در مطالعات مختلف به ويژه مدلسازي هيدروليكي سيلاب قرار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي كفايت اين منابع ارتفاعي جهت كاربرد در مدلسازي هيدروليكي سيلاب به انجام رسيده است. نتايج حاصل از كاربرد منابع ارتفاعي مختلف در دو رودخانه سرباز و سجاس‌رود حاكي از آن است كه DEMهاي 30 متري ALOS نسبت به منابع ديگر، از قابليت به مراتب بالاتري جهت ساخت مدل هندسي و متعاقب آن مدلسازي هيدروليكي سيلاب برخوردار مي‌باشند. به عنوان مثال، متوسط خطاي نسبي ناشي از كاربرد اين منبع در تخمين پهنه سيلاب دو رودخانه سرباز و سجاس‌رود به ترتيب كمتر از 13 و 9 درصد مي‌باشد. بر خلاف اين منبع، نتايج حاصل از كاربرد DEMهاي ASTER در هيچكدام از رودخانه‌هاي مزبور چندان رضايت بخش نبوده به طوريكه متوسط خطا در برآورد پهنه سيلاب با استفاده از اين منبع بيش از 38% مي‌باشد. در يك جمع‌بندي كلي مي‌توان چنين عنوان نمود كه DEMهاي ALOS و ASTER به ترتيب بهترين و بدترين منبع ارتفاعي براي ساخت مدل هندسي و متعاقب آن مدلسازي هيدروليكي سيلاب مي‌باشند و لذا در حوضه‌هاي فاقد آمار استفاده از DEMهاي 30 متري ALOS به ويژه در مطالعات فاز يك مي‌تواند بسيار گره‌گشا باشد.