ارزيابي و مقايسه روش‌هاي مختلف برآورد تبخيرو تعرق مرجع بر اساس روش‌هاي انتقال جرم در ايران و پهنه‌بندي آن با استفاده ازGIS

پژوهش حاضر سعي در ارزيابي و پهنه بندي تبخير و تعرق گياه مرجع (ETo) بر اساس روش هاي مبني بر انتقال جرم در اقليم هاي مختلف ايران و همچنين ارائه آن در قالب نقشه هاي پهنه بندي به عنوان ابزاري اساسي براي مديريت آب دارد. براي اين منظور، از ميانگين هاي دراز مدت متغيرهاي اقليمي 150 ايستگاه سينوپتيك كشور ايران در طي دوره آماري 15 ساله (1990 تا 2013) استفاده شد. تبخير تعرق گياه مرجع بر مبناي اطلاعات اقليمي هريك از ايستگاه ها و با استفاده از روش هاي مبني بر انتقال جرم شامل دالتون، ترابرت ، ميير، روهور، پنمن، آلبرت، روماننكو، بروكمپ و ونر، سازمان جهاني هواشناسي و ماهرينگر، محاسبه شدند. مناسب ترين و نامناسب ترين روش هاي محاسباتي در هر اقليم از بين روشهاي ذكر شده، در مقايسه با معادله فائو – پنمن – مانتيث به عنوان روش مرجع، انتخاب گرديدند. بر اساس محاسبات و تجزيه و تحليل هاي آماري بعمل آمده براي اقليم هاي خشك روش هاي سازمان جهاني هواشناسي و آلبرت، نيمه خشك روش هاي ميير و روماننكو، مديترانه اي روش هاي سازمان جهاني هواشناسي و آلبرت، نيمه مرطوب و مرطوب روش هاي روهور و روماننكوو بسيار مرطوب روش هاي بروكمپ وونر و پنمن، به ترتيب به عنوان مناسب ترين و نامناسب ترين روش ها انتخاب شدند. ضمنا نتايج ليسيمتري بدست آمده انتخاب روشهاي پيشنهادي در اقليم نيمه خشك را تاييد كردند.