توسعه عملكرد روش‌هاي نوين با استفاده از بهينه‌سازي چند هدفه در كنترل رواناب شهري

در اين مطالعه، جهت كنترل رواناب ناشي از سيلاب در حوضه‌هاي شهري از بهينه‌سازي روش‌هاي بهينه مديريتي(BMP) و روش‌هاي توسعه با حداقل اثرات جانبي(LID) به‌عنوان روش‌هاي نوين استفاده‌شده است. مدل‌سازي هيدروليكي و هيدرولوژيكي توسط نرم‌افزار SWMM انجام پذيرفته است و با الگوريتم چندهدفه ژنتيك (NSGAII) به‌عنوان بهينه‌ساز تلفيق‌شده است. توابع هدف شامل هزينه‌ي ساخت و اجرا (سرمايه‌گذاري) و بهره‌برداري سازه‌هاي روش‌هاي نوين، ميزان حجم سيلاب در سطح حوضه، ميزان بار آلاينده‌ها در خروجي حوضه در نظر گرفته شد. منطقه موردمطالعه حوضه شهري عظيميه واقع در شهر كرج استان البرز مي‌باشد.در اين پژوهش پنج نوع سازه با متغيرهاي مساحت و نوع سازه، به الگوريتم ژنتيك معرفي گرديد و اين الگوريتم متناسب با شرايط هر 67 زير حوضه ازنظر نوع كاربري، تركيبي مناسب از چندين سازه در كنارهم با مساحت‌هاي بهينه را به‌عنوان راه‌حل‌ها ارائه مي‌دهد؛ و در آخرجهت ارزيابي NSGAII ، با تعريف هفت سناريو، مقايسه انجام گرديد. نتايج نشان داد با اجراي راه‌حل ارائه شده توسط NSGAII، مقادير كميت و كيفيت سيلاب به ترتيب به ميزان 41 و 23 درصد كاهش مي‌يابند. در ادامه‌ي نتايج مشاهده شد اجراي سازه‌هاي مهار و كنترل سيلاب به‌صورت مجزا تنها مي‌تواند تأمين‌كننده يكي از اهداف باشد و انتخاب بهينه‌اي ارائه شده توسط NSGAII نيست. تركيب انواع سازه‌هاي با يكديگر و انتخاب مساحت مناسب براي هر يك از آن‌ها با توجه به نوع كاربري هر زير حوضه، مي‌تواند در مقايسه با استفاده مجزا و مستقل هر يك از اين سازه‌ها عملكرد مناسبي داشته باشد. همچنين مشخص شد كه هزينه بيشتر دليل بر كارايي بيشتر نمي‌باشد.