بهره برداري تلفيقي از منابع آب با تأكيد بر كاهش اثرات خشكسالي

در چند دهه اخير وقوع خشكسالي هاي ممتد در كشور باعث روند فزاينده برداشت از منابع آب زيرزميني و از طرف ديگر كاهش منابع آب سطحي به ويژه حجم ذخيره در مخازن سدها شده است. لذا بهره برداري از منابع آب نياز به بازنگري براساس شرايط هيدرولوژيك به وقوع پيوسته و به ويژه خشكسالي دارد. از طرف ديگر براي تعريف خشكسالي و تبيين آن به‌وسيله شاخص‌ها، احتياج به بررسي همه ‌جانبه از نظر وجود داده، كاربردي بودن شاخص و حصول اهداف در زمينه بهره برداري از منابع آب دارد. در اين مقاله و در راستاي استاندارد سازي شاخص كاربردي در زمينه بهره برداري تلفيقي از منابع آب، از توابع غيرپارامتريك استفاده شده تا جامعيت و كاربردي بودن آن حاصل شود. وضعيت منابع آب از طريق ادغام بيلان اقليمي و آب دسترس هيدرولوژيكي به‌وسيله تابع غيرپارامتريك چند متغيره محاسبه شده تا شاخص يكپارچه خشكسالي (IDI ) به دست آيد. در اين مطالعه حوضه آبريز زاينده‌رود به دليل بهره برداري تلفيقي از منابع آب سطحي و زيرزميني و وقوع خشكسالي هاي اخير در آن به عنوان مطالعه موردي انتخاب شده است. در اين حوضه سد زاينده‌رود نقش كليدي در تنظيم جريان سطحي براي مصارف مختلف زير دست آن را دارد. اين شيوه بهره برداري با قابليت اطمينان بالاي %90 در تأمين نيازها سبب تعادل آبخوان لنجانات، افزايش ذخيره دو آبخوان اصفهانبرخوار و كوهپايهسگزيي،تأمين حقابه تالاب گاوخوني با قابليت اطمينان %96 و افزايش متوسط 7/2 ميليون‌مترمكعب در ماه در ورودي به تالاب نسبت به گذشته شده است.