شبيه سازي و ارزيابي راهكارهاي مديريتي براي كاهش مواد مغذي ورودي به درياچه زريبار با استفاده از مدل SWAT

در سال‌هاي اخير پديده تغذيه‌گرايي به يكي از چالش‌هاي جدي در بسياري از پيكره‌هاي آبي، بويژه درياچه‌ها و مخازن سدها تبديل شده است. درياچه زريبار از جمله درياچه‌هاي آب شيرين در كشور است كه با مساله شديد تغذيه‌گرايي مواجه مي‌باشد. هدف از اين پژوهش، دستيابي به راهكار مديريتي مناسب براي ارتقاي سطح كيفي اين درياچه با در نظر گرفتن يك رويكرد شبيه سازي جامع است. بدين منظور، از مدل SWAT به عنوان مدل شبيه‌ساز سيستم منابع آبي و كشاورزي حوضه آبريز درياچه و همچنين اندركنش آن با تغييرات كمي و كيفي آب درياچه استفاده شده است. در اين مطالعه، تاثير بكارگيري انواع راهكارهاي مديريتي (BMPs) در مناطق بحراني از منظر نحوه اثرگذاري آن‌ها در بهبود شرايط كيفي درياچه، عملكرد محصولات كشاورزي منطقه و همچنين كاهش هزينه‌هاي اقتصادي اجراي آن ها مورد ارزيابي قرار گرفت و در نهايت با روش تصميم‌گيري چند معياره TOPSIS راهكارهاي بهينه انتخاب شدند. نتايج نشان مي‌دهد كه از بين انواع راهكارهاي مديريت مزرعه و اجرايي اعمال شده، فيلتراسيون گياهي، كنترل انتشار بار آلودگي در بالادست (كانال قزلچه‌سو) و كاهش مصرف كود حداكثر تا 25% به ترتيب بعنوان بهترين گزينه‌هاي مديريتي در سطح حوضه مي باشند.