بررسي عدم قطعيت مدل هاي ستون تجربي انتقال آلاينده

انتخاب مدل قابل اعتماد براي شبيه سازي ستون تجربي در شناسايي فرايند‌هاي حاكم بر انتقال آلاينده و محاسبه پارامترهاي قابل اعتماد ضروري مي‌باشد. هدف اين تحقيق تعيين عدم قطعيت همراه با توسعه مدل از طريق تعريف چندين مدل انتقال جايگزين، جهت انتخاب محتمل‌ترين مدل و بهترين برآورد از پارامترهاي مدل انتقال است. در اين مطالعه جهت بررسي عدم قطعيت در مدل‌هاي ستون تجربي چهار مدل مفهومي مختلف شامل: CDE1 و CDE2 مدل‌هاي تعادلي كانوكشنديسپرژن، MIM1 و MIM2 مدل‌هاي غير تعادلي متحرك غير متحرك از منابع استفاده گرديده است. روش‌هاي انتخاب معيار مدل( AIC، AICC، BIC و KIC) براي ارزيابي احتمال مدل‌هاي مفهومي جايگزين مورد استفاده قرار گرفت. براي دستيابي به نتايج قابل اعتماد در روش‌هاي انتخاب معيار، در محاسبه احتمالات مدل، همبستگي زماني بين داده‌ها حذف گرديد. نتايج نشان مي‌دهد كه احتمال بين مدل‌ها در همه روش‌ها داراي توزيع غير يكنواخت ميباشد به طوري كه در وضعيت سرعت جريان پايين مدل CDE2 به دليل برقراري شرط تعادل فيزيكي در محيط خاك و در وضعيت سرعت جريان بالا مدل MIM1 داراي بالاترين احتمال و كمترين عدم قطعيت مي‌باشند. محاسبات احتمالات مدل در مرحله صحت سنجي نيز اين نتايج را تأييد كرد. در نهايت مي‌توان نتيجه گرفت كه قابليت اطمينان از تفسير داده‌هاي مدل از طريق در نظر گرفتن عدم قطعيت مدل‌هاي جايگزين افزايش مي‌يابد.