بررسي اثرات تغييراقليم بر منحني فرمان بهره‌برداري سدها (مطالعه موردي سد دز)

در اين مطالعه، روشي به‌منظور بررسي فرض نياز به تغيير در منحني فرمان مخازن سدها، در دوره آتي و در شرايط رخداد تغييراقليم ارائه شده است. بدين‌منظور، با هدف سازگاري ميزان رهاسازي از سد با شرايط اقليمي آينده، مدلي براي ارزيابي اثرات تغييراقليم بر عملكرد مخزن پيشنهاد شده است. روش پيشنهادي شامل مدل LARSWG براي تبديل خروجي‌هاي مدل CGCM تحت سه سناريوي انتشار A1B, A2, B1 به مقياس محلي، مدل IHACRES جهت شبيه‌سازي جريان ورودي به مخزن در دوره آتي (2030-2017) (واسنجي شده با آمار دوره پايه (2006-1993)) و مدل بهينه‌سازي فراكاوشي الگوريتم ژنتيك (GA) جهت بهينه‌سازي مقدار آب رهاسازي از مخزن مي‌باشد. درنهايت، منحني فرمان بهره‌برداري سد براي دوره زماني گذشته و آينده (در سه سناريوي A1B, A2, B1‌) محاسبه‌شده است. نتايج كاربرد متدولوژي پيشنهادي در تعيين منحني فرمان سد دز در استان خوزستان، نشان داد كه عليرغم اصلاح منحني فرمان با هدف حداقل ميزان كمبودها، در شرايط تغييراقليم در دوره آتي، شاخص تأمين آب، كاهش مي‌يابد كه ميزان اين كاهش حدود 1.7 تا 5.7 درصد در شرايط رخداد سناريوهاي A2، B1 و A1B بوده است. در صورت عدم اصلاح منحني فرمان، ميزان كمبودها به ‌مراتب بيشتر خواهد بود. درنهايت بايد گفت كه ناديده گرفتن اثر تغييراقليم و استفاده از نحوه بهره‌برداري از مخزن دوره پايه براي دوره آينده، موجب كاهش درصد تأمين آب براي تخصيص‌هاي در نظر گرفته ‌شده خواهد شد.