اثرات اضافه برداشت و خشكسالي هاي اخير بر كيفيت و كميت آبخوان دشت ساوه

هدف از اين پژوهش بررسي خشكسالي و تغييرات كمي و كيفي آب زيرزميني دشت ساوه است. از بين آمار بارش ماهانه ايستگاه هاي موجود دشت ساوه 7 ايستگاه انتخاب شدند. خشكسالي ها در اين پژوهش در مقياس هاي 3، 6، 9، 12 ماهه براي شاخص هاي CZI، ZSI،MCZI ،SPI به كمك نرم افزار DIP بررسي شد. مقدار افت سطح آب زيرزميني در آبخوان دشت ساوه طي حدود 22 سال (92-1370) حدودا برابر 31/86 متر بوده است. آمار چاه ها طي 2 دوره 10 ساله (1380-1370 و 1390-1380) بررسي شد. با دو دوره آماري 5 ساله مي توان نتيجه گرفت كه در سال هاي 75-70 نمودار داراي رگرسيون بالايي است و روند افت در 5 سال اول خيلي كند اما در 5 سال دوم شيب تند شده است و در دهه 80 تا 90 با همان شيب يا كمي تندتر ادامه مي يابد كه به دليل حفر چاه هاي غيرمجاز و برداشت بي رويه است. در بررسي كيفي آب زيرزميني با استفاده از نرم افزار AqQa، دياگرام پايپر نشان دهنده رخساره كلسيكي بوده و نمودار ديورف بيانگر افزايش ناگهاني ميزان كل مواد جامد محلول و نزديك به تيپ بي كربناته است كه مي تواند به دليل تشكيلات سازند مربوطه و يا نشت از آبخوان نيمه محصور محتمل زيرين يا اختلاط با منبع ديگري باشد كه مستلزم بررسي هاي بيشتري است.