تحليل حساسيت پارامترهاي شبيه‌سازي رواناب سطحي در منطقه ولنجك تهران: كاربرد روش‌هاي VARS،Morris و Sobol

مديريت يكپارچه رواناب‌هاي شهري در توسعه پايدار زيرساخت‌هاي شهري امري مهم محسوب مي‌شود؛ به طوري كه عدم توجه به آن نه تنها سبب هدر رفت منابع مي‌شود، بلكه مي‌تواند منجر به بروز مشكلات بسياري از منظر زيست‌محيطي و حمل ‌و نقل شهري شود. شبيه‌سازي صحيح رواناب‌هاي شهري در تصميم‌گيري‌هاي مديريتي ضروري است. در اين مقاله، محدوده زيرحوضه ولنجك از زيرحوضه‌هاي شهري تهران به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب و مدل SWMM به منظور مدل‌سازي رواناب‌هاي سطحي در اين حوضه به كار گرفته شده است. به دليل ماهيت تصادفي سيل، تغييرات مكاني شديد پارامتر‌هاي مدل و خطا‌هاي اندازه‌گيري، مدل‌سازي رواناب‌ها با عدم قطعيت‌ همراه است. هدف اين مقاله، شناسايي، رتبه‌بندي و غربالگري پارامتر‌هاي كنترل‌كننده خروجي مدل و تعيين ميزان تأثيرگذاري هر يك از آن‌ها بر عدم قطعيت خروجي مدل مي‌باشد. تحليل حساسيت عملكرد مدل SWMM بر اساس معيار‌هاي مختلف، براي نخستين بار بر اساس مفهوم واريوگرام انجام شده است. به اين منظور، 15 پارامتر مدل SWMM در نظر گرفته شده‌اند و تحليل حساسيت به سه روش‌ وارس، سوبول و موريس انجام شده است. نتايج حاصل از سه روش با يكديگر مقايسه و در نهايت، شش پارامتر به عنوان پارامتر‌هاي مؤثر شناسايي شده‌اند.