ارزيابي تأثير هزينه‌هاي راه‌اندازي و خروج واحدهاي برقآبي بر برنامه‌ريزي توليد انرژي الكتريكي در سيستم آبي-حرارتي

يكي از مهمترين مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر هزينه بهره‌برداري، هزينه‌هاي راه‌اندازي و خروج واحدهاي نيروگاهي است. در مورد واحدهاي سوخت فسيلي، اين هزينه متناسب با ميزان سوختي كه در زمان روشن شدن واحد از لحظه راه‌اندازي تا لحظه سنكرون شدن واحد مصرف مي‌شود، به عنوان ملاك عمل قرار مي‌گيرد. در مورد واحدهاي آبي، به دليل عدم وابستگي ورود و يا خروج واحد به سوخت فسيلي، اين هزينه‌ها در نظر گرفته نمي‌شود. با اين حال، افزايش تعداد دفعات راه‌اندازي و خروج واحدهاي آبي منجر به افزايش استهلاك تجهيزات نيروگاه، به طور خاص استاتور واحد، شده و در نتيجه لازم است هزينه‌هاي مرتبط با آن محاسبه شده و در برنامه‌ريزي توليد مورد توجه قرار گيرد. در اين مقاله، موضوع ارزيابي هزينه‌هاي راه‌اندازي و خروج مكرر واحدهاي آبي، در مسئله برنامه‌ريزي توليد كوتاه مدت مورد توجه قرار گرفته است. براي اين منظور، مسئله بهره‌برداري از واحدهاي برقآبي در قالب يك مسئله بهينه‌سازي مختلط با عدد صحيح غيرخطي توصيف شده است. متغيرهاي تصميم اين مسئله، تعيين نقطه كار بهينه واحدهاي توليد آبي و حرارتي در افق برنامه‌ريزي است. به منظور ارزيابي مدل پيشنهادي، از يك شبكه آزمون استاندارد شامل 9 واحد حرارتي و يك واحد آبي از نوع سد مخزني استفاده شده است. سناريوهاي مختلفي به منظور ارزيابي نقش هزينه راه‌اندازي و خروج واحدهاي آبي، متناسب با ميزان استهلاك تجهيزات نيروگاه، در نظر گرفته شده است. نتايج شبيه‌سازي نشان مي‌دهد، كه در نظر گرفتن هزينه‌هاي ياد شده، مي‌تواند الگوي بهره‌برداري را تغيير داده و مي‌تواند تعداد دفعات راه‌اندازي واحد را به نصف نيز كاهش دهد.