تأثير خشكسالي بر كيفيت آب‌هاي زيرزميني دشت هشتگرد از ديدگاه آبياري

در پژوهش حاضر تأثير خشكسالي بر كيفيت آب زيرزميني از ديدگاه آبياري در آبخوان دشت هشتگرد بررسي شد. ابتدا با استفاده از مقادير بارش 6 ايستگاه هواشناسي دشت هشتگرد و روش پلي‌گون‌بندي تيسن، متوسط مجموع ماهانه بارندگي دشت براي دوره 30 سال (1364 تا 1394) محاسبه شد. متوسط ماهانه سطح آب زيرزميني، بر اساس اطلاعات 8 چاهك مشاهده‌اي و روش پلي‌گون‌بندي تيسن، براي دوره 23 سال (1370 تا 1393) محاسبه شد. سپس خشكسالي آب و هوايي، با شاخص SPI و خشكسالي آب زيرزميني با شاخص GRI محاسبه شد. بر اساس نتايج، طولاني‌ترين دوره خشكسالي آب و هوايي با دوام 2 ساله، قدرت، شدت و متوسط بارش 2.73=SPIsum، 1.365=SPIavg و 157.70 ميلي‌متر (به ترتيب) در سال‌هاي آبي 1377 تا 1378 بود. شديدترين خشكسالي آب زيرزميني در 4 سال آبي 1389 تا 1393، با قدرت 6.10=GRIsum، شدت 1.53=GRIavg و متوسط سالانه سطح آب زيرزميني 1180.26 متر بود. در دوره زماني 12 ماه، بين سطح آب زيرزميني و بارش، همبستگي معني‌دار با 11 ماه تأخير وجود داشت. در خردادماه سال آبي 1392-1393 با شرايط خشكسالي بسيار شديد، كيفيت آب 16 درصد از سطح آبخوان براي آبياري مناسب و 84 درصد نامناسب بود در حالي كه در آذرماه همان سال آبي 100 درصد سطح آبخوان داراي كيفيت نامناسب بود. بر اساس شاخص LSI، در كليه سال‌هاي مورد بررسي و در هر دو مقطع زماني خرداد و آذرماه، آب 100 درصد سطح آبخوان دشت هشتگرد داراي پتانسيل تشكيل رسوبات كربنات كلسيم بود.