اثر كم آبياري و تراكم بر رشد و عملكرد دانه و برخي صفات مورفولوژيك در گلرنگ )Carthamus tinctorius L(. پاييزه

به¬منظور بررسي اثر كم آبياري و تراكم بوته بر رشد و عملكرد دانه و برخي خصوصيات مورفولوژيكي گلرنگ پاييزه (Carthamus tinctorius L.) (رقم محلي اصفهان)، آزمايشي به صورت كرت¬هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك¬هاي كامل تصادفي و در چهار تكرار در مزرعه دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند در سال 93 1392 اجرا شد. تيمارها شامل سه سطح آبياري (آبياري كامل، آبياري تا گلدهي، آبياري تا تكمه¬دهي) در كرت‌هاي اصلي و چهار سطح تراكم بوته (20، 30 ، 40 و 50 بوته در مترمربع) در كرت‌هاي فرعي قرار گرفتند. نتايج نشان داد، تنها در تيمار آبياري تا مرحله تكمه¬دهي كاهش ارتفاع بوته، فاصله اولين انشعاب از سطح خاك و تعداد شاخه¬هاي اوليه و ثانويه مشاهده شد. با افزايش تراكم، ارتفاع بوته و فاصله محل اولين انشعاب شاخه¬ها از سطح خاك افزايش يافت، اما از تعداد روز تا رسيدگي و تعداد شاخه اوليه و ثانويه كاسته شد. به¬علاوه بيشترين عملكرد دانه (3607 كيلوگرم در هكتار) در تيمار آبياري كامل با تراكم 40 بوته در مترمربع به¬دست آمد و در تمامي تراكم¬ها، بيشترين كاهش در عملكرد دانه در تيمار آبياري تا مرحله تكمه¬دهي مشاهده شد. به نظر مي¬رسد اين مرحله رشدي حساس¬ترين مرحله به كمبود آب باشد و تحت اين شرايط، با انجام آبياري در اين مرحله مي¬توان عمكرد دانه را به طور قابل توجهي افزايش داد. به¬علاوه با توجه به نتايج اين آزمايش، به منظور دستيابي به حداكثر عملكرد گلرنگ در منطقه بيرجند آبياري كامل و تراكم 40 بوته در مترمربع پيشنهاد مي¬شود.