تأثير كشت مخلوط افزايشي بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت شيرين (Zea mays L. var. Saccharata) و ماش Vigna radiate L.)) و وزن علف¬هاي هرز

به¬منظور بررسي تاثير كشت مخلوط افزايشي بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت شيرين (Zea mays L. var. Saccharata) و ماش (Vigna radiate L.) در شرايط كنترل و عدم كنترل علف¬هاي هرز، آزمايشي در مزرعه¬اي واقع در شهرستان چرام استان كهگيلويه و بويراحمد در سال زراعي 941393 اجرا شد. آزمايش به¬صورت فاكتوريل دو فاكتوره در قالب طرح بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. فاكتور اول شامل سيستم¬هاي كشت با نسبت¬هاي مختلف كشت مخلوط افزايشي ذرت شيرين و ماش (افزايش 20، 40، 60 و 80 درصد تراكم بهينه ماش، به تراكم بهينه ذرت) و همچنين كشت خالص هر دو گونه بود. فاكتور دوم نيز شامل دو سطح كنترل و عدم كنترل علف¬هاي هرز بود. در اين آزمايش عملكرد و اجزاي عملكرد هر دو گياه و وزن خشك علف¬هاي هرز اندازه¬گيري شد و در نهايت با استفاده از شاخص¬ نسبت برابري زمين، سودمندي كشت مخلوط نسبت به تككشتي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد بيشترين عملكرد دانه¬ كنسروي ذرت شيرين (7/7983 كيلوگرم در هكتار) از كشت مخلوط ذرت+40 درصد تراكم ماش حاصل گرديد. در تمامي نسبت¬هاي مخلوط وزن خشك علف¬هاي هرز كمتر از كشت خالص دو گونه ذرت شيرين و ماش بود. تمامي تيمارهاي مخلوط افزايشي داراي نسبت برابري بالاي يك داشتند و بيشترين سودمندي بر اساس اين شاخص مربوط به تيمار مخلوط ذرت با 80 درصد ماش بود كه البته تفاوت معني¬داري با تيمارهاي ذرت به¬همراه 40 و 60 درصد ماش نداشت.