بررسي امكان تقليل اثرات تنش آبي در گياه آفتابگردان(Helianthus annus L.) با استفاده از ورمي¬كمپوست و زئوليت

به منظور بررسي امكان تقليل اثر تنش¬كم آبي به كمك ورمي¬كمپوست و زئوليت (كلينوپتيلوليت) بر برخي خصوصيات كمي و كيفي در گياه آفتابگردان(Helianthus annus L.) آزمايشي به‎صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دانشگاه تربيت مدرس در سال زراعي 901389 اجراشد. تيمار تنش¬كم¬آبي در سه سطح، شاهد، :S1 50 درصد تخليه رطوبتي،:S2 60 درصد تخليه رطوبتي و S3 70 درصد تخليه رطوبتي و چهار تيمار تغذيه تلفيقي شامل شاهدF1 (0 درصد ورمي¬كمپوست + تأمين100درصد نيتروژن مورد نياز گياه از¬ كود شيميايي اوره + 175 درصد زئوليت)، F2 (تأمين 25 درصد نيتروژن مورد نياز ¬گياه توسط ورمي¬كمپوست + تأمين 75 درصد نيتروژن مورد نياز¬ گياه توسط كود شيميايي اوره + 150 درصد زئوليت)، F3 (تأمين 50 درصد نيتروژن مورد نياز¬ گياه توسط ورمي¬كمپوست + تأمين 50 درصد نيتروژن مورد نياز¬ گياه از كود شيميايي اوره + 125 درصد زئوليت) و F4 (تأمين 75 درصد نيتروژن مورد نياز ¬گياه توسط ورمي¬كمپوست + تأمين 25 درصد نيتروژن مورد نياز¬ گياه از كود شيميايي اوره + 100 درصد زئوليت) بود. نتايج آزمايش نشان داد كه تنش¬كم آبي (S2 و S3) باعث كاهش معني¬دار عملكرد دانه نسبت به شاهد شد، به¬طوري¬كه سطح اول تنش نسبت به شاهد كاهشي 31 درصدي و نسبت به سطح دوم تنش كاهشي 50 درصدي داشت. همچنين تنش¬كم آبي (S2 و S3) باعث كاهش معني¬دار عملكرد بيولوژيك، درصد روغن و عملكرد روغن نسبت به شرايط بدون تنش¬كم آبي¬گرديد ¬كه با بررسي اثرات متقابل مشاهده شد كه اين¬كاهش‌ها در تيمار تغذيه تلفيقي، سطح F4 (S2F4 و S3F4) نسبت به سه سطوح ديگر¬كمتر بود. در بررسي صفات بيوشيميايي اين نتيجه بدست ¬آمد كه تنش خشكي سبب كاهش كلروفيل a ، كلروفيل b، كلروفيل كل و افزايش پرولين شد. در نهايت، مي¬توان تأمين 75 درصد نيتروژن مورد نياز گياه از طريق ورمي¬كمپوست و 25 درصد باقي¬مانده توسط ¬كود شيميايي اوره به¬همراه 100درصد زئوليت را به عنوان بهترين سطح تيمار مورد بررسي، در شرايط تنش¬كم آبياري در اين تحقيق مشخص نمود.