بررسي اثرات تغيير اقليم بر نياز آبي و پايداري مصرف آب در بخش كشاورزي دشت يزد اردكان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تغييرات نياز آبي و شاخص‎هاي پايداري مصرف آب در بخش كشاورزي دشت يزد اردكان با در نظر گرفتن تغيير اقليم مي‌باشد. به‌منظور انجام اين تحقيق، دو دوره زماني در نظر گرفته شد. دوره اول شامل سال‌هاي 20051971 و دوره دوم شامل سال‌هاي 20702021 مي‌باشد. براي پيش‌بيني تغييرات اقليمي منطقه از داده‌هاي ايستگاه سينوپتيك يزد در دوره 20051971 استفاده شد. داده‌هاي انتخابي شامل مقادير روزانه بارش، درجه حرارت حداكثر، درجه حرارت حداقل و ساعات آفتابي بودند كه براي بررسي تغيير اقليم، تحت سناريوي amp;nbsp;RPC 4.5در مدل گردش عمومي جو CanESM2 و نرم‌افزار SDSM 4.2.9 مورد بررسي قرار گرفتند. تبخير و تعرق و نياز آبي گياهان براي دو دوره زماني منتخب، از طريق گزارش 56 فائو و نرم‌افزار CROPWAT برآورده شد. به‌منظور بررسي ميزان آب مصرفي محصولات شاخص كشاورزي منطقه، پرسش‌نامه‌هايي در سطح منطقه تكميل گرديد. نتايج بررسي‌ها نشان داد، وضعيت مصرف آب در اراضي كشاورزي مطابق با نياز آبي محصولات نمي‌باشد و به‎دليل كمبود آب، كاهش عملكرد محصولات را داريم. از طرفي تا سال 2100 تغييرات دما و توزيع بارش در منطقه مورد مطالعه معنادار خواهد بود و روند افزايشي دما، منجر به افزايش تبخير و تعرق و بالا رفتن نياز آبي گياهان تا 4 درصد مي‌شود. شاخص‎هاي پايداري مصرف آب كشاورزي نيز، شامل شاخص نسبت تبخير و تعرق به بارندگي (EPR) و شاخص كمبود حداكثر آب (MD) در دوره‎هاي اقليمي فعلي و آتي مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج نشان داد حداكثر افزايش شاخص‎هاي EPR و MD به‎ترتيب برابر با 24% و 13% مي‎باشد. لذا اثرات كمبود آب و ناپايداري آب در بخش كشاورزي منطقه مطالعاتي تحت تاثير تغييرات اقليمي مشهود خواهد بود. بنابراين لزوم تجديد نظر در كشاورزي منطقه، جلوگيري از افزايش بي‌رويه سطح زير كشت و بالا بردن راندمان آبي ضروري به‌نظر مي‌رسد.