تعيين ارزش غذايي علوفه كوشيا (Kochia scoparia L.) تحت شرايط شوري و كم آبياري

كاهش كمي و كيفي منابع آب همراه با شوري خاك از مهمترين ويژگي هاي مناطق خشك و نيمه خشك مي باشد و توليد گياهان شور زيست تحت اين شرايط جهت تغذيه دام از پايدارترين روش هاي حفاظت از اكوسيستم هاي بياباني محسوب مي شود. هدف از اين پژوهش بررسي كمي و كيفي علوفه كوشيا (Kochia scoparia L.) تحت مديريت شوري و كم آبياري بود. اين آزمايش به صورت كرت هاي خردشده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال 1394 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل 3 روش مديريتي شوري: آب غير شور (0.9 ﺩﺳﻲﺯﻳﻤﻨﺲ ﺑﺮ ﻣﺘﺮ)، مخلوط آب شور و غير شور (15.45دسي زيمنس بر متر) و آب شور (30 دسي زيمنس بر متر)، 5 تيمار خشكي شامل: آبياري كامل (100% جبران نقصان رطوبتي خاك)، كم آبياري سنتي يا تنظيم شده 75% و 50% آبياري كامل، و كم آبياري نوين يا بخشي (جويچه اي يك در ميان متغير) 75% و 50% آبياري كامل بود. نتايج نشان داد كه اثر متقابل تنش شوري و خشكي باعث كاهش خاكستر خام و چربي خام و افزايش سديم و پروتئين خام شد. همچنين اثر متقابل تنش شوري و خشكي بر روي ميزان پتاسيم و كلر، NDF و ADF، قابليت هضم و انرژي متابوليسم معني دار نبود كه بيانگر بي تأثير بودن تنش شوري و خشكي بر كيفيت علوفه كوشيا مي باشد. بعلاوه افزايش شوري و خشكي بر عوامل ضد كيفيت علوفه مانند تانن و فنول بي تأثير بود. در مجموع با توجه به پاسخ گياه به تنش هاي شوري و كم آبي، مي توان كوشيا را به عنوان گياه علوفه اي براي بسياري از مناطق به ويژه مناطق خشك و نيمه خشك كه در ايران از وسعت زيادي هم برخوردار هستند، جهت برآورده ساختن نيازهاي انواع دام هاي اهلي توصيه نمود.