بررسي تنوع ژنتيكي اكوتيپ ‏هاي گياه دارويي خارمريم (Silybum marianum L.) با استفاده از نشانگر ISSR

خارمريم (Silybum marianum L.) يكي از گياهان دارويي مهم است كه از زمان‏هاي باستان براي درمان بيماري كبد و بيماري‏هاي مرتبط با صفرا و همچنين مسموميت حاد ناشي از مصرف قارچ‏هاي سمي مورد استفاده قرار مي‌گرفت. شناخت تنوع ژنتيكي در گياه خارمريم همانند ساير گياهان كمك بزرگي در جهت تحقيقات به‏نژادي و بررسي و شناسايي تنوع موجود در ذخاير ژرم‏پلاسم اين گياه مي‏نمايد. هدف از اين مطالعه بررسي تنوع ژنتيكي 23 اكوتيپ خارمريم مربوط به مناطق زيستي مختلف ايران با استفاده از نشانگرهاي مولكولي ISSR بود. به اين منظور از 9 نشانگر ISSR استفاده شد كه برمبناي آنها بين اكوتيپ‏ها چندشكلي مشاهده گرديد. اين آغازگرها مجموعاً 41 باند چندشكل و تكرارپذير ايجاد نمودند. در اين بررسي ميانگين ميزان محتواي اطلاعات چندشكلي (PIC)، ميانگين شاخص اطلاعاتي شانون و ميانگين شاخص ضريب تنوع ني به ترتيب برابر با 38/0، 30/0 و 20/0 بدست آمد. تجزيه خوشه‏اي با استفاده از الگوريتم UPGMA و ماتريس تشابه جاكارد، اكوتيپ‏هاي خارمريم را در 4 گروه اصلي تقسيم‏بندي نمود. در مجموع بين اين گروه‌بندي و مناطق پراكنش جغرافيايي اكوتيپ‌ها تطابق كاملي وجود نداشت. نتايج اين پژوهش مبين وجود تنوع ژنتيكي مناسب در بين اكوتيپ‏هاي خارمريم ايران جهت آغاز مطالعات پروژه‏هاي بهنژادي است.