ارزيابي تنوع ژنتيكي در ژنوتيپ‌هاي چغندرقند (Beta vulgaris L.) با استفاده از نشانگر ISSR

چغندرقند يكي از مهمترين گياهاني است كه در تأمين غذاي مردم جهان نقش كليدي دارد و از نظر ارزش غذايي در رديف برنج، ذرت، گندم، سيب زميني و حبوبات قرار دارد. تعيين ميزان تنوع ژنتيكي در مواد گياهي گام اوليه براي شناسايي، حفظ و نگهداري ذخاير توارثي و طراحي برنامه‌هاي اصلاحي مي باشد. به منظور بررسي تنوع ژنتيكي در 20 ژنوتيپ چغندرقند، از 20 آغازگر ISSR استفاده گرديد. بعد از استخراج DNA و تكثير قطعات با استفاده از آغازگرهاي ISSR، نوارهاي حاصله امتيازبندي شدند و تجزيه هاي آماري صورت گرفت. ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه در ژﻧﻮﺗﯿﭗهاي چغندرقند مورد مطالعه نشان داد كه بيشترين ميزان محتواي اطلاعات چند شكلي (PIC) مربوط به مكان UBC853 (38/0) و كمترين ميزان PIC مربوط به مكان UBC847 (13/0) بود. همچنين بيشترين ميزان شاخص شانون كه نشان دهنده تنوع بين جمعيتي است، مربوط به مكانUBC830 (32/4) در حالي كه مكان ژني UBC847 داراي كمترين ميزان شاخص شانون (58/0) بود. تجزيه خوشه اي براساس داده هاي مولكولي با استفاده از ضريب تشابه جاكارد و روش UPGMA، ارقام را در 4 گروه اصلي قرار داد. براساس نتايج حاصل از تجزيه به مولفه هاي اصلي، سه مولفه اول به ترتيب 67/72، 99/5 و 05/4 درصد از واريانس كل را توجيه كردند. گروهبندي حاصل از مولفه هاي اصلي، نتايج تجزيه خوشه اي را تا حدي تأييد كرد. از نتايج حاصل از اين مطالعه مي توان در برنامه هاي به نژادي چغندرقند استفاده نمود.