تعيين نرخ نمونه‌برداري به صورت وفقي در راستاي بهينگي مصرف انرژي در شبكه هاي بدني بي سيم

با توجه به اينكه بيوسنسورهاي موجود در در شبكه‌هاي بي‌سيم بدني كه مسئول جمع‌آوري داده‌ها، انجام عمليات پيش‌پردازش و سپس ارسال آن‌ها به يك مركز تلفيق داده مي‌باشند داراي محدوديت مصرف انرژي و قابليت پردازش داده‌ها مي‌باشند لذا نرخ نمونه‌برداري داراي تأثير مستقيم بر روي مصرف انرژي شبكه و نيز طول عمر مفيد آن دارد. لذا اين مقاله به ارائۀ يك رويكرد وفقي جهت تعيين نرخ نمونه‌برداري بهينه در راستاي مديريت داده‌ها مي‌پردازد. در همين راستا با استفاده از سيستم ارزش‌گذاري هشدار اوليه ملي ، بيوسنسورها به جمع‌آوري داده‌هاي مربوطه پرداخته و به تشخيص اطلاعات اورژانسي به‌صورت محلي مي‌پردازند. جهت بهينه‌سازي فعاليت گره‌ها، اطلاعات مربوط به فعاليت بيمار استخراج شده تا بر اساس آن در مواقعي كه فعاليت بيمار به‌صورت عادي و غير اضطراري مي‌باشد تعدادي از گره‌ها از حالت فعال به حالت خواب انتقال يابند. همچنين جهت تعيين نرخ دقيق نمونه‌برداري، ابتدا يك آزمون آماري براي ارزيابي واريانس مربوط به علائم حياتي بيمار توسعه داده شده و سپس با استفاده از يك تابع درون‌يابي مناسب، نرخ نمونه‌برداري بهينه تعيين مي‌گردد. تابع درون‌يابي جهت تعيين نرخ نمونه‌برداري از دو فاكتور اصلي استفاده مي‌نمايد: اطلاعات مربوط به ريسك بيمار و مقادير اندازه‌گيري شده توسط گرۀ محوري . نتايج شبيه‌سازي نشان‌دهندۀ حدود 66 درصد بهينه‌سازي در تعداد داده‌هاي ارسالي و افزايش طول عمر مفيد شبكه به ميزان بيش از 2.5 برابر مي‌باشد.