بررسي اثر غلظت هاي مختلف تيمارهاي هورموني بر كشت درون شيشه اي انگور بيدانه قرمز

انگور بيدانه قرمز يكي از ارقام مهم و با كيفيت انگور در ايران مي‌باشد كه در سال‌هاي اخير توسط كشاورزان مورد استقبال زيادي قرار گرفته است. با توجه به اهميت تكثير انبوه اين گياه و توليد نهال هاي سالم و به ويژه عاري از سرطان مو، در پژوهش حاضر اثر غلظت‌هاي مختلف تيمارهاي هورموني بر پرآوري و ريشه زايي درون شيشه اي رقم بيدانه قرمز با هدف ارائه دستورالعملي مناسب جهت تكثير درون شيشه اي آن مورد بررسي قرار گرفت. بدين منظور از محيط كشت MS حاوي غلظت‌هاي مختلف بنزيل­آمينوپورين (BAP) (0/25، 0/50، 1 و 2 ميلي گرم در ليتر) به همراه 0/2 ميلي گرم در ليتر ايندول­استيك­اسيد (IAA) براي پرآوري نمونه ها و از ايندول­بوتيريك­اسيد (IBA) و نفتالين­استيك­اسيد (NAA) در غلظت هاي 0، 0/8 و 1/6 ميلي گرم در ليتر براي ريشه زايي نمونه ها در قالب طرح كاملاً تصادفي استفاده شد. نتايج نشان داد كه هورمون هاي مورد استفاده اثر معني داري روي خصوصياتي از قبيل تعداد گره، طول ميانگره، تعداد شاخساره، طول و قطر شاخساره، وزن تر و خشك شاخساره، تعداد و سطح برگ، شاخص كلروفيل، تعداد و طول ريشه، وزن تر و خشك ريشه در ريزنمونه ها داشت. بين غلظت هاي مورد استفاده اين هورمون ها نيز تفاوت وجود داشت. بر اساس نتايج، بيشترين پرآوري نمونه ها در غلظت 0/25 ميلي­گرم در ليتر BAP و بيشترين تأثير بر ميزان ريشه زايي در غلظت 0/8 ميلي گرم در ليتر IBA به دست آمد. طبق اين نتايج مي‌توان از تيمارهاي هورموني مشخص شده جهت افزايش پرآوري و ريشه زايي درون شيشه‌اي در رقم بيدانه قرمز انگور استفاده نمود.