بررسي تنوع ژنتيكي برخي ارقام سيب ايران با استفاده از نشانگرهاي ISSR

هدف: سيب با نام علمي Malus domestica Borkh از تيره گلسرخيان (Rosaceae) يكي از مهمترين درختان ميوه در جهان است. تخمين ميزان تنوع ژنتيكي به عنوان يكي از گام هاي پايه اي و اساسي در نگهداري و حفاظت مواد ژنتيكي در بانك هاي ژني و اجراي برنامه هاي به نژادي است. هدف اين تحقيق تعيين تنوع ژنتيكي 22 رقم سيب جمع آوري شده از كلكسيون مركز تحقيقات جهاد كشاورزي خراسان رضوي و برخي ارقام موجود در شهرستان جيرفت با استفاده از نشانگر مبتني بر واكنش زنجيرهاي پليمراز ISSR بود. مواد و روش ها: پس از استخراج DNA از گياهان مورد مطالعه، PCR با پنج آغازگر انجام شد. نتايج: كولتيوارهاي سيب 81.48 درصد چندشكلي داشتند. با آناليز خوشه اي ارقام در شش گروه طبقه بندي شدند. در گروه اول ارقام محلي گناباد، طبسي شماره 3، قاسم آبادي، محمدي، گلشاهي اوغاز، گلاب اصفهان، سيب قرمز دماوند و گراني اسميت قرار گرفتند. گروه دوم شامل ارقام زرد لبنان، سيب قرمز خوني لبنان، محلي ساردو، گلاب ساردو، مشعلي، مربايي مشهد، علي موري دوم رس، اربابي و سيب شماره 3 بود. گروه سوم و چهارم به ترتيب شامل ارقام شيخ احمد تبريز و شفيع آبادي بودند. گروه پنجم گل مشهد و گروه ششم عباسي ازغده و اطلسي طبس را شامل شدند. در اين مطالعه آغازگر 842 بيشترين چند شكلي را در بين ارقام نشان داد و بين گروه بندي ژنتيكي و مناطق جغرافيايي ارقام رابطه اي وجود نداشت. قرار گرفتن ژنوتيپ هاي مناطق مختلف در گروه هاي يكسان ميتواند احتمالا به دليل انتقال ژنوتپ ها بين مناطق در زمان گذشته باشد. نتيجهگيري: نتايج اين مطالعه كارآمد بودن نشانگرهاي ISSR براي شناسايي نواحي چند شكلي، تخمين فاصله ژنتيكي و مديريت ژرم پلاسم ارقام سيب را نشان ميدهد.