مقايسه تنوع و فراواني جدايه هاي انتخابي ميكوريز پسته و برخي گياهان بومي استان كرمان با استفاده از روش هاي ريخت شناختي و مولكولي (qPCR)

هدف: قارچ هاي ميكوريز با دامنه وسيعي از گياهان همزيست هستند و نقشي كليدي در پايداري اكوسيستم دارند. برخي از گونه هاي قارچ هاي ميكوريز قابليت سازگاري با شرايط سخت را دارند. تحقيقات كمي بر روي تنوع قارچهاي ميكوريز در ايران انجام گرفته است. اين تحقيق به منظور شناسايي قارچ هاي ميكوريز درونزي همزيست با درختان پسته در شرايط شوري و خشكي شديد و مقايسه نتايج با جدايه هاي برخي گياهان غير زراعي انجام شده است. مواد و روش ها: در اين بررسي ابتدا تعداد ۵۶ نمونه ريزوسفري از درختان پسته و ۴۰ نمونه ريزوسفري از گياهان غيرزراعي جمع آوري و درصد كلنيزاسيون ريشه آنها تعيين شد. سپس ۳۷ جدايه كه درصد كلنيزاسيون بالاتري داشتند انتخاب و با استفاده از گياه سورگوم در گلدان تكثير شدند. در مرحله بعد تعداد هشت جدايه برتر (چهار جدايه از پسته و چهار جدايه از گياهان غير زراعي) بر روي گياه اندروپگون (Andropogon gerardii) تلقيح و شناسايي مولكولي به روش qPCR انجام شد. نتايج: درصد كلنيزاسيون نمونه هاي پسته در گلخانه بر روي سورگوم نسبت به پسته در شرايط مزرعه بيشتر بود در حالي كه در گياهان بومي درصد كلنيزاسيون نسبت به سورگوم بيشتر بود. قارچ Rhizophagus بر اساس ويژگي هاي ريخت شناختي اسپورها در خاك، در تمام نمونه هاي پسته بجز نمونه ۴۲ شناسايي گرديد. سه جنس Claroideoglomus،Funneliformis و Rhizophagus جنس هاي غالب باغ هاي پسته بودند. نتيجه گيري: تنوع گونه هاي قارچ ميكوريز در مناطق غير كشاورزي بيشتر از باغ هاي پسته بود. بيشترين سرعت كلنيزاسيون ريشه مربوط به Diversispora ميباشد و جدايه هاي Funneliformis، Rhizophagus، Claroideoglomus و Racocetra در رتبه هاي بعدي قرار گرفتند.