نقش اپي¬¬ژنتيك در تنظيم مكانيسم¬هاي دفاعي

هدف: اپي¬ژنتيك شامل تغييرات ژنتيكي قابل توارث است كه بر الگوي بيان ژن¬ها تاثير دارد، اما اين تغييرات به دليل تغيير در توالي DNA نمي¬باشند. به¬علاوه، موجودات از طريق برخي از مكانيسم¬هاي ملكولي و سلولي در مقابل عوامل بيماري¬زا مقاومت نشان مي¬دهند. با توجه به نتايج مطالعات انجام شده به نظر مي¬رسد كه بين مكانيسم¬هاي اپي¬ژنتيكي و دفاعي ارتباط وجود داشته باشد. لذا، هدف تحقيق حاضر، بررسي چگونگي ارتباط اپي¬ژنتيك و سيستم دفاعي موجودات و ارائه جديدترين پيشرفت¬ها در زمينة مطالعات انجام شده بر روي تنظيم اپي¬ژنتيكي ارتباط موجود ـ ميكروب (شامل باكتري و قارچ)، با تمركز بر نقش تغييرات هيستون و متيلاسيون DNA ژنوم ميزبان در مقاومت نسبت به بيماري و تجهيز سيستم دفاعي بود. بنابراين، مواردي از قبيل، مكانيسم-هاي ايجاد كننده تنظيمات اپي¬ژنتيكي، نقش متيلاسيون DNA در اثر متقابل گياه ـ ميكروب، نقش متيلاسيون DNA بواسطه RNA در ارتباط گياه ـ ميكروب، تغييرات هيستوني، تغييرات هيستوني پس از ترجمه در اثرمتقابل گياه ـ ميكروب، نقش اپي-ژنتيك و microRNAs¬ در سلامت حيوان، كنترل اپي¬ژنتيكي تجهيز سيستم دفاعي و توارث فرا نسلي و تنظيم اپي ژنتيكي در عوامل بيماريزاي گياه و تاثير آن بر بيماري¬زايي مورد بحث قرار گرفت. نتايج: توارث اپي¬ژنتيكي مي¬تواند جانوران يا گياهاني را ايجاد كند كه از طريق مكانيسم¬هاي بلند مدت و كوتاه مدت خود را با شرايط خاص محيطي تطبيق دهند. بررسي نتايج مطالعات انجام شده توسط پژوهش¬گران مختلف شواهدي گويا در مورد مشاركت مكانيسم¬هاي اپي¬ژنتيكي در تجهيز دفاع فرانسلي (transgenerational defense priming) فراهم ساخته است. نتيجه¬گيري: درك بيشتر ما از نحوة مشاركت مكانيسم¬هاي اپي¬ژنتيك در سيستم دفاعي جانور يا گياه و نحوة تعامل عوامل بيماري¬زا با اين مكانيسم مي¬تواند احتمالات جديدي را براي استراتژي¬هاي نوين حفاظت از محصولات فراهم سازد.