بقاي خالص پس از جراحي بيماران مبتلا به آدنوكارسينوم معده در بيمارستان امام‌خميني تهران: برآورد در چارچوب بقاي نسبي

Postoperative net survival of gastric adenocarcinoma at Imam Khomeini hospital in Tehran: Estimating in a relativesurvival framework

هدف: آدنوكارسينوم به عنوان شايع‌ترين سرطان معده در ايران ابتلا و مرگ و مير نسبتاً بالايي دارد. با توجه به ارزش و دقت بقاي خالص به عنوان يك شاخص كاربردي هدف از مطالعه برآورد آن در بيماران مبتلا به آدنوكارسينوم معده پس از جراحي در ايران در چارچوب بقاي نسبي بود. مواد و روش‌ها: تحليل روي داده‌هاي بيماران مبتلا به آدنوكارسينوم معده در بيمارستان امام تهران كه بين سال‌هاي 1373-1377 تحت عمل جراحي درماني و سپس اقدامات درماني تكميلي قرار گرفته بودند (پيگيري تا 1382) انجام شد. ضمن توصيف داده‌ها با جداول فراواني و جدول عمر، بقاي خالص 1 تا 5 ساله برحسب عوامل زمينه‌اي با استفاده از مدل چندگانه با نرم‌افزار stata برآورد گرديد. يافته‌ها: اطلاعات 281 بيمار با ميانگين سني 8/10±66 (شامل 200 مرد و 81 زن) مبتلا به آدنوكارسينوم معده طي حداقل 5 سال پيگيري شد. مراجعه 214 نفر (76.2%) در مراحل 3 و 4 بيماري بود. بقاي خالص يك و پنج ساله بيماران به ترتيب 27/68 (فاصله اطمينان 95%: 69 /73-17/62) و 17/22 (فاصله اطمينان 95%: 63/28-39/16) برآورد شد. كم‌ترين مقدار براي درصد بقاي نسبي اختصاصي براي هر بازه زماني 76/77% و مربوط به بازه زماني 1 تا 5/1 سال بود. نتيجه‌گيري: خطر مرگ ناشي از بيماري در فاصله زماني 1 تا 2 سال بعد از جراحي بيش‌تر محتمل است. اين در حالي است كه شفا يافتگي آماري از سال هفتم به بعد در بيماران قابل گزارش است. بيماراني كه در مراحل بالاتري تشخيص داده مي‌شوند و از درمان‌هاي تكميلي كم‌تري بهره مي‌گيرند، بقاي خالص كم‌تري دارند

Introduction: Adenocarcinoma is the most common form of gastric cancer with relatively high mortality and morbidity in Iran. In this way, the aim of this study was to estimating postoperative net survival for patients with gastric Adenocarcinoma in Iran in the context of relative survival regarding its value and accuracy as a useful indicator. Materials and Methods: Data analysis was performed on gastric adenocarcinoma patients undergoing curative surgical treatment followed by subsequent supplementary therapies in Imam Hospital in Tehran during the years 1995 to 1999 (follow up to 2004). While describing the data with frequency and life table, the net survival of 1- to 5-year was estimated via the multiple models based on the underlying factors using stata software. Results: Data of 281 patients with a mean age of 66.0 ± 10.8 (200 males and 81 females) with gastric Adenocarcinoma followed up for a maximum of 10 years was used. Among all 214 patients (76.2%) were diagnosed at stages 3 and 4 of the disease.Noticeably, the survival of 1- and 5- year for patients was 68.27 (95% CI: 62.17 - 73.69) and 22.17 (95% CI: 16.39-28.63), respectively. The minimum amount for the specific survival rate was 77.76% for the time interval of 1 to 1.5 years. Conclusion: The risk of death from this illness is more likely to occur within 1 to 2 years after surgery. While statistical healing can be considered to be from the seventh year onwards. Patients diagnosed at higher stages and who use less complementary therapies have less survival.